บริการเสริมของคลินิค

สมชายหักเลี้ยวพวงมาลัยไปทางด้านซ้ายอย่างรวดเร็วจนมือเกือบจะพันกันเป็นปม ด้วยการเลี้ยวรถอย่างน่าหวาดเสียวนี้ทำให้สายสมรที่นั่งเบาะข้างๆของสมชายถึงกับหัวแทบเซเกือบจะกระแทกกับกระจกที่ประตูข้าง

"นี่! ถ้าไม่เต็มใจมาก็บอกกันดีๆก็ได้ ทำไมต้องแกล้งกันแบบนี้"

สายสมรพยายามใช้มือจัดทรงผมให้เข้าที่ จากการที่มันโบกสบัดไปเมื่อสักครู่นี้

"ก็บอกจนไม่รู้จะบอกอย่างไรแล้วว่าไม่อยากมา บอกมานานแล้ว เมื่อคืนก็บอก เมื่อเช้าก่อนออกมาก็บอก แล้วยังคิดว่าพี่อยากจะมานักเหรอ"

สมชายกระแทกเสียงออกมาโดยที่สายตายังมองไปข้างหน้า

"เอาน่าๆ ถือว่ามาเพื่อน้องวันสักเถอะนะ มันอึดอัดคาใจมานานแล้ว เต็มใจหน่อยน่า... นิดเดียวเอง"

สายสมรทำเสียงออดอ้อนเหมือนลืมเหตุการณ์เมื่อสักครู่ที่ถูกสมชายแกล้งเลี้ยวรถแรง

"ดูสิ...ดู! หน้าตาแบบนี้ยังคิดว่าจะเต็มใจอยู่มั้ย"

สมชายหันหน้ามาทางสายสมร หน้าของเขาตอนนี้งอจนเกือบเหมือนพระจันทร์เสี้ยวแล้ว สายสมรเห็นหน้าสมชายถึงกับหัวเราะเบาๆ เธอไม่กล้าเผยเสียงหัวเราะนี้ให้สมชายรู้ เพราะสายสมรรู้ดีว่าสมชายไม่ชอบให้ใครหัวเราะเยาะเขา ยิ่งโดยเฉพาะเกี่ยวกับเรื่องนี้

"เอ้า! แล้วไปอย่างไรต่อ บอกทางมาเร็วๆ"

สมชายยังทำเสียงฮึดฮัดต่อไป

"อืม... เมื่อกี๊นี้เลี้ยวเข้าซอยมาแล้วให้ขับรถตรงไปเรื่อยๆจนถึงร้านก๋วยเตี๋ยว คลินิคจะอยู่ในซอยถัดไป อ้อ!นั่นไงร้านก๋วยเตี๋ยว เลี้ยวเข้าซอยนั้นเลยพี่"

สมชายเตรียมเลี้ยวเข้าซอยด้านซ้ายมือตามคำบอก เขาแกล้งหักพวงมาลัยอย่างรวดเร็วอีกครั้ง แต่คราวนี้สายสมรรู้ทันจึงหาที่จับอย่างมั่นคงเพื่อต้านแรง G ไม่ให้ส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายต้องไปกระทบกระแทกกับอะไร

สมชายคิดถึงบทสนทนาเช้านี้ก่อนที่จะออกจากบ้านกัน เขาทำทุกอย่างแล้วที่จะปฏิเสธิที่จะมาสถานที่แห่งนี้กับสายสมร

"ทำไมล่ะ จะไปคลินิคแบบนั้นทำไม ก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติก็ดีแล้วนี่"

"ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็ไปตรวจดูให้รู้ไปเลยว่าปัญหามันเกิดจากอะไร ถ้ามันเป็นที่น้ำเชื่อของพี่ไม่แข็งแรง หมอเขาก็จะให้ยาบำรุงมากิน ถ้าเป็นที่น้องก็ให้หมอเขาช่วยรักษา พี่แทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย แค่ช่วยตัวเองแล้วเอาน้ำอสุจิใส่ในถ้วยพลาสติก แต่น้องสิอาจจะต้องเจาะเลือด หรือให้หมอใช้คีมถ่างของน้องดูข้างใน ไม่รู้จะเจ็บหรือเปล่าเนี่ย"

สายสมรพยายามพูดให้ตัวเองดูน่าจะทรมาน เพื่อทำให้เธอนั้นดูเป็นผู้เสียสละ(กว่า) ในการที่จะไปตรวจร่างกายพร้อมรับคำปรึกษาปัญหามีบุตรยาก

"แล้วจะให้พี่ไปตรวจน้ำเชื้อทำไมว่ามันอ่อนหรือไม่อ่อน ค่าตรวจตั้ง 500 งั้นพี่เอาเงิน 500 นั้นไปซื้อยาบำรุงมากินเลยไม่ดีกว่าหรือ ไม่ไปหรอก มันน่าอายจะตายไป ไปสถานที่แบบนั้นเพื่อบอกคนอื่นๆว่าเราไม่มีน้ำยา รู้ถึงไหนอายถึงนั่น"

"จะไปอายใครล่ะพี่ ใครๆเขาก็ไปกัน ต้นกับตู่ยังไปเลย คู่นั้นอยากมีมานานแล้ว น้องก็อยากมีลูกกับเขาบ้างนะ ดูสิเพื่อนบางคนลูกโตจนเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้ว น้องก็ใกล้จะเลขสามแล้วนะยังไม่มีสักหน่อเลย"

ประโยคท้ายที่สายสมรพูดนั้นเสียงเริ่มสั่นเครือ คล้ายเหมือนกับจะมีสายน้ำตาจุกอยู่ที่คอก่อนจะไหลออกมาที่ตา สมชายเห็นท่าไม่ดีจึงยอมเออออตามภรรยาสุดที่รักที่แต่งงานกันมาเกือบจะ 10 ปีแล้ว เช้าวันนี้ทั้งคู่จึงขับรถออกมาเพื่อมายังสถานที่ๆสายสมรได้รับคำแนะนำมาจากเหล่าเพื่อนๆ

และในที่สุดสมชายก็คล่อยๆเคลื่อนรถเข้าไปจอดยังลานจอดรถเล็กๆของคลินิกแห่งนี้ ตึกของคลินิกค่อนข้างจะเก่าดูวังเวงน่าสยดสยอง แต่สิ่งที่ทำให้ความน่ากลัวนั้นหายไปเพราะคนเดินเข้าออกตึกจำนวนมาก และเมื่อเดินเข้าไปในตัวตึกก็เห็นคนที่มานั่งรอตรวจเป็นจำนวนมากเช่นกัน

"พี่นั่งรอตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวน้องไปจองบัตรคิวก่อน"

สายสมรปล่อยให้สมชายนั่งอยู่ที่โต๊ะโซฟาคนเดียว เขาคิดว่าคงต้องใช้เวลานั่งรอนานมาก เพราะคนที่อยู่รอบๆตัวเขาก็เป็นร้อยกว่าคนแล้ว พอนั่งไปสักพักสมชายเริ่มสังเกตุสีหน้าของผู้คน เขาคิดว่าเรื่องปัญหาการมีบุตรยากมันก็เป็นสาเหตุแห่งทุกข์จริงๆ นี่แค่คลินิคเดียวยังมีคนหลายร้อยที่มาปรึกษาปัญหานี้ แล้วทั่วประเทศไทยคงจะมีคลินิคแบบนี้เกิดขึ้นเป็นดอกเห็ด เขาคิดถึงว่าธุรกิจนี้คงมีมูลค่าหลายพันล้านบาทแน่ๆ ความจริงแล้วสมชายเป็นคนที่ยังไงก็ได้กับเรื่องนี้ มีก็มี ไม่มีก็ไม่มี เขาไม่อยากฝืนธรรมชาติ

"สามีคุณสายสมรค่ะ"

เสียงเรียกจากพยาบาลดังขึ้นพร้อมกับสายสมรที่เดินมาจูงมือสมชาย ผิดคาดของสมชายที่คิดว่าต้องรออีกนานโขเพราะมีคนรอต่อคิวเกินร้อย

พยาบาลยื่นถ้วยพลาสติกมีฝาปิดที่อยู่ในถุงพลาสติกอีกชั้นหนึ่งให้สมชาย ซึ่งมีชื่อของสายสมรติดอยู่บนนั้น

"เดี๋ยวเชิญเดินตามขึ้นมาบนชั้นบนเลยค่ะ"

พยายาบาลเดินนำสมชายขึ้นไปบนชั้น 3 ของตึก และหยุดลงที่หน้าห้องๆหนึ่งก่อนจะเปิดประตู บรรยากาศในห้องมืดอับมีกลิ่นน้ำหอมจางๆกลิ่นที่สมชายเกลียดที่สุด

"เดี๋ยวเข้าไปในห้องนี้เลยนะคะ แล้วก็ปิดประตูล็อคห้องไว้เลยค่ะ"

พยาบาลพูดเสร็จก็เดินลงไปชั้นล่าง ปล่อยให้สมชายยืนกลั้นหายใจอยู่หน้าห้อง เพราะเขาไม่อยากสูดกลิ่นน้ำหอมกลิ่นน่ารำคาญนี้ แต่สักพักเขาก็ตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องพร้อมปิดประตูล็อคลูกบิดไว้ ตอนนี้เขาต้องทำใจสูดกลิ่นน้ำหอมที่ไม่พึงประสงค์นี้เข้าไปแล้ว เพราะหน้าของสมชายเริ่มเขียว

สมชายมองไปรอบๆห้องที่บรรยากาศหน้าขนหัวลุก ผนังบางด้านสีเริ่มลอกอันเนื่องมาจากความเก่าและความชื้นของน้ำที่ซึมผ่านเนื้อปูนเข้ามา สมชายเริ่มคิดว่าเขาจะทำอย่างไรเพื่อให้น้องชายของเขาแข็งตัวขึ้นมาได้ เขาเหลือบไปเห็นกองหนังสือที่อยู่ในชั้นวาง และบนนั้นมีคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คที่เปิดรอแล้วอีกหนึ่งเครื่อง สมชายมุ่งตรงไปที่กองหนังสือเพื่อจะหาดูหนังสือปลุกใจเสือป่าสักเล่ม แต่ปรากฎว่าหนังสือแต่ละเล่มนั้นเป็นหนังสือเก่าๆขาดๆ บางเล่มบวมน้ำและมีคราบเหลืองๆติดอยู่ สมชายเลือกหยิบเล่มที่ดูสมบูรณ์ที่สุดขึ้นมา นางแบบล้วนแต่เป็นฝรั่งถ่ายแบบประเภทฮาร์ดคอร์ซึ่งสมชายไม่ชอบดู สมชายจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปเลื่อนเมาส์ที่โน๊ตบุ๊คเพื่อจะลองหาเปิดหนังผู้ใหญ่

สมชายเลื่อนดูรายชื่อหนังที่ส่วนใหญ่เป็นชื่อดาราหนัง AV ญี่ปุ่นที่คุ้นเคยบ้างไม่คุ้นบ้าง เขาเลือกเปิดดูหลายเรื่องแต่ปรากฎว่าแทบทุกเรื่องล้วนเป็นหนังเก่าหลายสิบปีแล้ว หนังหลายเรื่องก็ถ่ายทำไม่ดีไม่ปลุกอารมณ์ของเขาได้เลยแม้แต่น้อย สมชายคิดว่าที่นี่คงไม่ได้อัพเดทหนังใหม่ๆเลยตั้งแต่เปิดให้บริการมา ตอนนี้เขาตัดสินใจปิดหนังทุกเรื่องไว้และวางเมาส์ไว้ที่ตำแหน่งเดิม

สมชายทิ้งตัวลงนอนบนโซฟายาว เขาเริ่มคิดแล้วว่าวันนี้คงไม่สามารถรีดน้ำเชื้อของตัวเองออกมาได้อย่างแน่นอน คงจะต้องหาคำพูดข้ออ้างอะไรสักอย่างเพื่อลงไปบอกสายสมรว่าเขาทำไม่สำเร็จ แล้วพยาบาลจะทำสีหน้าอย่างไรเมืื่อรู้ว่าเขาไม่สามารถเอาน้ำอสุจิออกมาได้ และคนอีกกว่าร้อยคนที่นั่งรอคิวอยู่ข้างล่างคงจะหัวเราะเยาะเขาที่แค่เรื่องง่ายๆแค่นี้ก็ไม่สามารถทำได้ ความจริงกับแค่เรื่องการช่วยตัวเองเป็นสิ่งที่สมชายเคยทำและทำบ่อย แต่บรรยากาศของสถานที่ต่างหากที่ทำให้เขาทำไม่สำเร็จ สมชายคิดว่าจะหลับตาพักสมองสักครู่ แต่ทันใดนั้น! มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น 3 ครั้งอย่างแผ่วเบา สมชายลุกขึ้นไปเปิดประตูพร้อมดูนาฬิกาที่ข้อมือ เขาอยู่ในห้องนี้มาเกือบ 20 นาทีแล้ว

สมชายเปิดประตูก็เจอหญิงสาวผมยาวหุ่นดี หน้าตาสระสรวยน่ารักพร้อมด้วยรอยยิ้มที่ชวนมองยิ่งนัก เธออยู่ในชุดลำลองขาสั้น เสื้อแขนกุดเปิดเนินอก สมชายถึงกับยืนนิ่งพูดอะไรไม่ออก

"ขอโทษนะคะ พอดีเห็นคุณเข้าไปนานแล้วผิดสังเกตุกลัวว่าจะมีปัญหา ฉันเลยเอาเจลหล่อลื่นมาให้ค่ะ เผื่อจะช่วยได้"

หญิงสาวผมยาวยื่นกระปุกเจลสีฟ้าใสใส่มือของสมชาย สมชายยื่นมือไปรับอย่างอัตโนมัติ อุ้งมือของเขาเผลอไปสัมผัสที่หลังมือของหญิงสาว นั่นทำให้รอยยิ้มจากทั้งคู่เผยออกมา และยิ่งกว่านั้นสมชายรู้สึกว่าร่างกายเริ่มซู่ซ่าขึ้นมาทันทีทันใด

"เอ่อ... แล้วมันใช้ทำอะไรได้บ้างครับ"

สมชายแกล้งถามคำถามโง่ๆออกไป ในใจอยากให้สาวสวยตรงหน้ามาสาธิตวิธีใช้ให้เขา และเหมือนกับคำขอในใจของสมชายจะเป็นจริงเมื่อเธอพูดอะไบางอย่างออกมา

"เดี๋ยวเราเข้าไปในห้องกันก่อนค่ะ เดี๋ยวจะบอกให้ว่าใช้อย่างไรได้บ้าง"

หญิงสาวผมยาวเดินเข้าไปในห้องทันที สมชายรีบปิดประตูพร้อมล็อคลูกบิด ความจริงแล้วสมชายก็มีหน้าตาที่หล่อเหลาอยู่พอประมาณ เขาคิดว่าเธออาจจะหลงเสน่ห์ของสมชายเข้าให้แลัว

"เดี๋ยวมานั่งที่โซฟาก่อนนะคะ เดี๋ยวเราจะเริ่มจากเบาๆก่อน"

สมชายทำตามคำสั่งของเธออย่างว่าง่าย แม้เขาจะไม่รู้ว่าเริ่มจากเบาๆนั้นคืออะไร แต่แค่มานั่งตรงนี้ก็ทำให้น้องชายของเขาเริ่มที่จะปึ๋งปั๋งขึ้นมาบ้างแล้ว

"เคยบอกทางคลินิคไปหลายทีแล้วว่าให้พยายามหาหนังใหม่ๆ หนังสือใหม่มาเปลี่ยนบ้าง แต่ไม่เห็นมีใครเคยทำอะไรสักที อย่างนี้ลูกค้าก็มีปัญหาหมด"

เธอพูดพร้อมหันหน้าไปที่ชั้นวางคอมพิวเตอร์และกองหนังสือเก่าๆ ตอนนี้สมชายไม่คิดถึงเรื่องนั้นแล้ว เขาคิดถึงแค่หญิงสาวผิวขาวผมยาวที่อยู่ตรงหน้าเขาเท่านั้นในตอนนี้

หญิงสาวเปิดฝากระปุกและเทมันใส่มืออย่างระมัดระวัง จากนั้นเธอค่อยคลานบนโซฟาเข้ามาหาสมชาย ด้วยท่าที่ก้มตัวลงมาทำให้เสื้อที่เปิดเนินอกอยู่แล้วยิ่งเผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ในนั้นชัดเจนยิ่งขึ้นนัก เธอเอื้อมมือลงไปที่เป้ากางเกงของสมชายและใช้มือรูดซิบกางเกงออกมา สมชายทำหน้าระรื่น

{{{{{{{{{{เซ็นเซ่อร์}}}}}}}}}}

สมชายยืนดูดบุหรี่บริเวณหลังลานจอดรถที่มีเครื่องหมายแสดงว่าเป็นที่สูบบุหรี่  เขาพ่นควันออกมาอย่างสบายใจ สีหน้าของเขาในตอนนี้เต็มไปด้วยความอิ่มเอมที่เขาได้รับ ก่อนหน้านี้ไม่นานสมชายเดินลงบันไดพร้อมถ้วยพลาสติกที่เต็มไปด้วยส้ำอสุจิของเขา และในตอนนี้สายสมรก็ได้เข้าไปตรวจภายในกับหมอแล้ว สมชายจึงออกมาสูบบุหรี่ข้างนอกอย่างสบายใจ

ไม่นานมีลุงภารโรงของคลินิคเดินมาสูบบุหรี่ข้างๆสมชาย

"อ้าวพ่อหนุ่ม มาตรวจสุขภาพที่นี่เหรอ"

"ใช่ครับลุง ผมมาตรวจน้ำเชื้อ และแฟนก็มาตรวจภายใน"

"อ่อ"

ลุงภารโรงอัดควันบุหรี่เข้าเต็มปอด

"ลุงทำงานที่นี่ใช่มั้ยครับ"

"ใช่แล้ว ลุงเป็นคนดูแลตึกหลังนี้"

สมชายสูบบุหรี่เฮือกสุดท้ายของมวน จนไฟที่เผาไหม้ใบยาลามไปถึงชื่อยี่ห้อบุหรี่ตรงเหนือก้นกรอง สมชายขยี้ดับไฟจากมวนบุหรี่ในอ่างทราย

"คือว่า ผมเคยได้ยินมาว่าที่คลินิคแห่งนี้มีเจ้าหน้าที่หญิงสาวสวยไว้คอยช่วยเหลือรีดน้ำเชื้อให้ สำหรับผู้ชายที่อวัยวะเพศไม่ค่อยแข็งตัว จริงหรือเปล่าครับ"

ลุงภารโรงทำหน้านิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะตอบคำถาม

"แหม... ไม่มีหรอกพ่อหนุ่ม สถานที่แบบนี้มันจะไปมีของแบบนั้นได้อย่างไรกัน"

พูดจบลุงภารโรงก็อัดบุหรี่เข้าปอดทันทีเหมือนเขาไม่อยากจะพูดอะไรมาก เขาหวังว่าให้สมชายเลิกถามไปเอง แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของสมชาย สมชายจึงถามต่อ

"แต่คนรู้จักของผมเขาเคยเจอนะ เขาเคยมาที่นี่และมีผู้หญิงผมยาวเข้ามาช่วยรีดน้ำเชื้อให้เขา และผมเคยได้ยินมาหลายครั้งด้วยนะ"

ลุงภารโรงทำท่าอึกอักๆเหมือนไม่ค่อยอยากจะพูดอะไร

"คลินิคของเราเป็นคลินิคที่มีใบอนุญาติ เราจะมาทำเป็นเล่นๆไปไม่ได้หรอก เพื่อนๆของพ่อหนุ่มคงจะพูดเล่นไปอย่างนั้นเองมั้ง ไม่มีหรอกผู้หญิงผมยาวอะไรนั่นน่ะ"

"แต่คนรู้จักของผมหลายคนพูดเป็นเสียงเดียวกันเลยนะครับ ว่าผู้หญิงผมยาว ทั้งที่พวกเขาแทบจะไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย"

ลุงภารโรงอัดควันบุหรี่เฮือกสุดท้ายของมวนบุหรี่เต็มแรงเข้าปอด และตอนนี้ไฟบนบุหรี่ก็ลามไปถึงชื่อยี่ห้อบุหรี่ที่อยู่เหนือก้นกรองแล้วเช่นกัน

"เอาล่ะๆ สิ่งที่ลุงจะเล่าต่อไปนี้หากพ่อหนุ่มฟังแล้วห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเด็ดขาดนะ"

"ได้สิครับ ผมจะไม่เอาเรื่องนี้ไปพูดให้ใครฟังเลย"

สมชายทำท่าตื้นเต้น เมื่อกำลังจะได้รู้ความลับของโรงพยาบาล

"สิ่งที่เพื่อนๆของพ่อหนุมเล่ามานั้นเป็นเรื่องจริง นี่คือบริการเสริมของโรงพยาบาลเราจริงๆ"

"นั่นไงผมว่าแล้วว่ามันต้องเป็นเรื่องจริง แล้วทำอย่างไรผมถึงจะได้เจอเธออีก เอ่อ... ผมหมายถึงทำอย่างไรผมถึงจะได้เจอเธอ"

สมชายทำท่าเหมือนมีชัย เมื่อลุงภารโรงยอมรับว่าเป็นเรื่องจริง

"ลุงว่าอย่าไปเจอเลยดีกว่า เธอคนนั้นไม่ใช่พนักงานของคลินิกเรา"

"เธอเป็นเอาท์ซอร์ทจากข้างนอกเหรอครับ"

"เปล่า เธอเป็นวิญญาณ!"

สมชายตกใจอ้าปากค้างไปแล้ว แต่ลุงภารโรงไม่ทันสังเกตุเห็น

"คือว่าคลินิกของเราทำสัญญากับดวงวิญญาณดวงนั้น ให้ช่วยจัดการเรื่องการรีดน้ำเชื่อจากลูกค้าของเราในรายที่อวัยวะเพศไม่แข็งตัว พ่อหนุ่มเชื่อมั้ยว่าก่อนหน้านี้เราสูญเสียรายได้ไปเดือนละล้านกว่าบาท เพราะวันๆหนึ่งมีลูกค้าที่ไม่สามารถหลั่งได้เป็นร้อยคน ทำให้ขาดรายได้วันละห้าหมื่นกว่าบาท เดือนนึงก็ล้านกว่าบาท พอมีดวงวิญญาณดวงนั้นเข้ามาช่วย คลินิคก็มีผลกำไรเพิ่มมากขึ้น ทำให้เจ้าหน้าที่ของคลินิคๆได้รับโบนัสเพิ่มมากขึ้นหลายเท่าตัว รวมทั้งลุงด้วย"

สมชายยังทำสีหน้าตกใจสุดขีด ลุงภารโรงหันหน้ามามอง

"อ้าว นี่เธอตกใจแทนเพื่อนๆเธอหรือไงกัน"

"ปะๆ เปล่าครับ แค่ตกใจที่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมาด้วย เอ่อ... ผมสงสัยอีกอย่าง แล้วคลินิคนี้ใช้อะไรทำสัญญากับดวงวิญญาณดวงนั้นครับ ในเมื่อมันสร้างรายได้ให้คลินิคเดือนละเป็นล้านบาท ค่าตอบแทนต้องมีค่ามหาศาลแน่ๆเลย"

สมชายยังคงพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

"โชคดีแล้วนะที่พ่อหนุ่มไม่ได้เจอเธอ ข้อตกลงระหว่างคลินิคของเรากับดวงวิญญาณคือ เราจะยอมสังเวยชีวิตของชายหนุ่มที่เคยใช้บริการกับเธอเดือนละ 1 คน โดยให้เธอเลือกคนที่ถูกใจเธอที่สุดมาและจะตามไปเก็บดวงวิญญาณหนุ่มเคราะห์ร้ายนั้นมากักขังไว้ แต่เธอไม่ต้องห่วงเพื่อนๆเธอหรอกนะ ตัวเลือกมีเยอะ หวยมันคงไม่มาออกที่เพื่อนเธอหรอกน่า"

ลุงภารโรงพูดจบก็หัวเราะออกมาเล็กน้อย แต่สมชายกลับยิ่งเครียดขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงแววตาคู่นั้นที่มองเขาด้วยความปราถนา

"แล้วมันมีทางแก้มั้ยครับสำหรับผู้ชายที่เคยเจอเธอ"

"พ่อหนุ่มดูท่าทางจะเป็นห่วงเพื่อนมากๆเลยนะ ทางแก้มันไม่มีหรอก อ้อ! เดี๋ยวลุงขอตัวก่อนนะ"

ลุงภารโรงเดินจากไปทิ้งสมชายให้ยืนขาสั่นอยุ่คนเดียว