ข้อสอบ

1. คำในข้อใดแสดงลักษณะของภาษาไทยที่อาจจะไม่ตรงกับลักษณะของภาษาคำโดด

ก. คลอง          ข. ปู่          ค. หนาว          ง. ยืน

 

ตอบ ก. คลอง

ลักษณะทั่วไปของภาษาคำโดดประการหนึ่งคือ คำแต่ละคำมีพยางค์เดียวและไม่มีเสียงควบกล้ำ แต่บางทีภาษาไทยก็ไม่เป็นเช่นนี้เสียทีเดียว ทั้งนี้เพราะคำในภาษาไทยเป็นอันมากที่มีมากพยางค์และมีเสียงควบกล้ำ เช่น คลอง คราด ปรับปรุง เปลี่ยนแปลงฯลฯ

 

2. ข้อใดมิได้เรียงคำตามแบบภาษาไทย

ก. บาร์เบียร์        ข. เบียร์บาร์          ค. เบียร์ไทย         ง. ฝาเบียร์ 

 

ตอบ ข. เบียร์บาร์

การเรียงคำตามแบบภาษาไทยนั้นจะต้องเรียงคำตามตำแหน่งหน้าที่คำใดทำหน้าที่ใด หมายความว่าอย่างไร ก็อยู่ที่การเรียงลำดับคำ การเรียงคำผิดที่ผิดตำแหน่งความหมายจะเปลี่ยนไปด้วย เช่น คำขยายจะต้องอยู่หลังคำที่ถูกขยาย ฯลฯ

 

3. คำในข้อใดมิได้แสดงเพศตามแบบไทย

ก. เจ้าบ่าว            ข. เจ้าสาว         ค. บุรุษพยาบาล       ง. อาจารย์หญิง

 

ตอบ ง. อาจารย์หญิง

ในภาษาคำโดด เมื่อต้องการแสดงเพศของคำนามจะใช้คำแสดงเพศมาประกอบข้างหน้า ข้างหลัง หรือประสมกันตามแบบคำประสม เช่นเจ้าบ่าว – เจ้าสาว, พระเอก – นางเอก, บุรุษพยาบาล – นางพยาบาล ฯลฯ

 

4. คำในข้อใดแสดงมาลาตามแบบไทย

ก. จะให้คะแนน      ข. ไม่ให้คะแนน       ค. ให้คะแนนแล้ว      ง. น่าให้คะแนน

 

ตอบ ง. น่าให้คะแนน

การแสดงมาลาตามแบบไทย คือ การแสดงภาวะหรืออารมณ์ในขณะที่พูด เช่น ออกคำสั่ง ขอร้อง อ้อนวอน คาดคะเน ฯลฯ โดยการนำคำอื่นมาช่วยประกอบคำกริยาหรืออาจใช้กริยา

ช่วย ได้แก่ คง พึง จง ต้อง อาจ โปรด ย่อม ฯลฯ หรือคำอื่น ๆ ช่วยแสดง ได้แก่ น่า เถอะ เถิด เป็นต้น

 

5. ระบบเสียงสูงต่ำแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนในข้อใด

ก. ท่ามันจะเข้ามาด่าเราแน่             ข. ท่ามันจะเข้ามาตีเราแน่

ค. ท่ามันจะเข้ามารวนเราแน่           ง. ท่ามันจะเข้ามาท้าเราแน่

 

ตอบ ง. ท่ามันจะเข้ามาท้าเราแน่

ระบบเสียงสูงต่ำ (เสียงวรรณยุกต์) ในภาษาไทย คือ การกำหนดเสียงสูงต่ำไว้ตายตัวในคำแต่ละคำ เพื่อต้องการแยกความหมาย โดยให้เสียงหนึ่งมีความหมายอย่างหนึ่ง หากเปลี่ยนเสียงความหมายก็ย่อมเปลี่ยนไปด้วย เช่น ท่า = กิริยาอาการที่ปรากฏให้เห็น , ท้า = ชวนวิวาท ชวนขันสู้ ชวนให้ทดลองความรู้ความสามารถ ฯลฯ

 

6. ข้อใดใช้ตรวจสอบลักษณะของภาษาไทยได้

ก. กิน นอน นั่ง ยืน          ข. เสวย นิทรา สถิต

ค. กินเจ นอนเล่น            ง. กินนอกกินใน นอนหลับทับสิทธิ์

 

ตอบ ก. กิน นอน นั่ง ยืน

คำพยางค์เดียวที่เป็นคำพื้นฐานของภาษาไทย มักเป็นคำที่ใช้เรียกสิ่งต่าง ๆ ตลอดจนกิริยาอาการที่จำเป็นแก่มนุษย์ เช่น คำกริยาที่สำคัญและจำเป็น ได้แก่ กินนอน นั่ง ยืน เดิน วิ่ง พูด โดด โจน ฯลฯ

 

7. ที่มาของคำมากพยางค์ในภาษาไทยคืออะไร

ก. ยืมมาจากภาษาต่างประเทศ                           ข. ไทยสร้างขึ้นใหม่เองตามแบบไทย

ค. เกิดการเปลี่ยนแปลงทางภาษาบางประการ        ง. ทุกประการที่กล่าวแล้ว

 

ตอบ ง. ทุกประการที่กล่าวแล้ว

คำมากพยางค์ในภาษาไทยอาจมีที่มา 3 ทาง คือ

1. ยืมมาจากภาษาอื่น เช่น บาลี สันสกฤต เขมร อังกฤษ ฯลฯ

2. สร้างขึ้นใหม่ตามแบบวิธีการสร้างคำของไทย

3. เกิดคำใหม่เพราะการเปลี่ยนแปลงทางภาษาบางประการ

 

8. ทำอย่างไรจึงจะเรียกได้ว่าออกเสียงสระ

ก. ปล่อยลมผ่านหลอดลมโดยไม่กักที่ส่วนใดในปาก

ข. ปล่อยลมผ่านหลอดลม แล้วกักที่เพดานปาก

ค. ปล่อยลมผ่านหลอดลม แล้วกักที่โคนฟัน

ง. ปล่อยลมผ่านหลอดลม แล้วกักที่ริมฝีปาก

 

ตอบ ก. ปล่อยลมผ่านหลอดลมโดยไม่กักที่ส่วนใดในปาก

ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างการออกเสียงสระกับการออกเสียงพยัญชนะ คือ การออกเสียงสระนั้นลมหายใจที่พุ่งออกมาจากปอดสู่หลอดลมแล้วมาออกทางปากจะไม่ถูกกักไว้ที่ส่วนใดในปากเลย แต่การออกเสียงพยัญชนะนั้นลมหายใจที่พุ่งออกมาจากหลอดลมจะถูกกักหรือถูกขัดขวางที่จุดใดจุดหนึ่งในปาก

 

9. สระเดี่ยวปรากฏในข้อใด

ก. วัว                           ข. โค                     ค. ควาย                      ง. หมวย

 

ตอบ ข. โค

เสียงสระในภาษาไทยมี 28 เสียง แบ่งออกเป็น

1. สระเดี่ยว 18 เสียง ได้แก่ อะ อา อึ อื เออะ เออ (สระกลาง), อิ อี เอะ เอ แอะ แอ(สระหน้า), อุ อู โอะ โอ เอาะ ออ (สระหลัง)

2. สระผสม 10 เสียง ได้แก่ เอือะ เอือ เอาอาว ไอ อาย (สระกลาง), เอียะ เอีย (สระหน้า), อัวะ อัว (สระหลัง)

 

10. สระผสมไม่ปรากฏในข้อใด

ก. เฉา           ข. เฉียด         ค. ฉับ          ง. ฉาย

 

ตอบ ค. ฉับ 

 

แนวข้อสอบท้องถิ่น ข้อสอบ ภาค ก กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น 

1. พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด ฉบับปัจจุบันที่ใช้อยู่ เป็นฉบับที่เท่าไร

ก. ฉบับที่ 2 พ.ศ. 2542      ข. ฉบับที่ 3 พ.ศ. 2549

ค. ฉบับที่ 4 พ.ศ. 2552       ง. ฉบับที่ 5 พ.ศ. 2552

 

ตอบ ค. ฉบับที่ 4 พ.ศ. 2552

 

2. พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มีผลบังคับใช้เมื่อใด

ก. ตั้งแต่วันประกาศในราชกิจจานุเบกษา

ข. ถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา

ค. 3 วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา

ง. 7 วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา 

 

ตอบ ข. ถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา

พรบ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 2 พระราชบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป

 

3. พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 ฉบับนี้ไม่ได้ยกเลิกกฎหมายใด

ก. พ.ร.บ.ระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด พ.ศ. 2498

ข. พ.ร.บ.ระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2499

ค. ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 93 ลงวันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2515

ง. พ.ร.บ.ระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540

 

ตอบ ง. พ.ร.บ.ระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 3 ให้ยกเลิก

(1) พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด พ.ศ. 2498

(2) พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2499

(3) พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2499

(4) พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2506

(5) พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2509

(6) พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด (ฉบับที่ 6) พ.ศ. 2510

(7) พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด (ฉบับที่ 7) พ.ศ. 2511

(8) พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด (ฉบับที่ 8) พ.ศ. 2511

(9) ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 93 ลงวันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2515

(10) พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด (ฉบับที่ 9) พ.ศ. 2521

(11) พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด (ฉบับที่ 10) พ.ศ. 2523

 

4. ข้อใดไม่ใช่ความหมายของ “ราชการส่วนท้องถิ่นอื่น”

ก. เทศบาล                       ข. สุขาภิบาล

ค. กรุงเทพมหานคร           ง. ทุกข้อรวมกัน

 

ตอบ ง. ทุกข้อรวมกัน

"ราชการส่วนท้องถิ่นอื่น" หมายความว่า เทศบาล สุขาภิบาล องค์การบริหารส่วนตำบล เมืองพัทยา กรุงเทพมหานคร และราชการส่วนท้องถิ่นอื่นที่มีกฎหมายจัดตั้งขึ้น นอกจากองค์การบริหารส่วนจังหวัด

 

5. หมวด 1 ใน พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 นี้เกี่ยวกับเรื่องอะไร

ก. บททั่วไป                  ข. สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด

ค. การกำกับดูแล           ง. นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด

 

ตอบ ก. บททั่วไป

หมวด 1 บททั่วไป

 

6. ในจังหวัดหนึ่งให้มีองค์การบริหารส่วนจังหวัด ประกอบด้วยบุคคลใดบ้าง

ก. สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด, ประธานสภาองค์การบริหารส่วนตำบล

ข. สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด, องค์การบริหารส่วนตำบล

ค. สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด, นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด

ง. องค์การบริหารส่วนตำบล, นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด 

 

ตอบ ค. สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด, นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 7 ในจังหวัดหนึ่งให้มีองค์การบริหารส่วนจังหวัดประกอบด้วยสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดและนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด และมีอำนาจหน้าที่ตามที่บัญญัติไว้ในพระราชบัญญัตินี้หรือตามกฎหมายอื่น

 

7. จังหวัดใดมีราษฎรไม่เกิน 500,000 คน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหาร

ส่วนจังหวัดกี่คน

ก. 12 คน               ข. 24 คน

ค. 26 คน               ง. 32 คน

 

ตอบ ข. 24 คน

การเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด ให้ถือเกณฑ์จำนวนราษฎรแต่ละจังหวัดตามหลักฐานการทะเบียนราษฎรที่ประกาศในปีสุดท้ายก่อนปีที่มีการเลือกตั้ง จังหวัดใดมีราษฎรไม่เกินห้าแสนคน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้ยี่สิบสี่คน จังหวัดใดมีราษฎรเกินห้าแสนคนแต่ไม่เกินหนึ่งล้านคน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้สามสิบคน จังหวัดใดมีราษฎรเกินหนึ่งล้านคนแต่ไม่เกินหนึ่งล้านห้าแสนคน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้สามสิบหกคน จังหวัดใดมีราษฎรเกินหนึ่งล้านห้าแสนคนแต่ไม่เกินสองล้านคน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้สี่สิบสองคน จังหวัดใดมีราษฎรเกินสองล้านคนขึ้นไป ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้สี่สิบแปดคน

 

8. จังหวัดใดมีราษฎรเกิน 500,000 คน แต่ไม่เกิน 1,000,000 คน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้กี่คน

ก. 24 คน             ข. 26 คน

ค. 30 คน             ง. 32 คน

 

ตอบ ค. 30 คน

คำอธิบายดังข้อข้างต้น

 

9. จังหวัดใดมีราษฎรเกิน 1,000,000 คน แต่ไม่เกิน 1,500,000 คน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้กี่คน

ก. 30 คน             ข. 32 คน

ค. 36 คน             ง. 40 คน

 

ตอบ ค. 36 คน

คำอธิบายดังข้อข้างต้น

 

10. จังหวัดใดมีราษฎรเกิน 1,500,000 คน แต่ไม่เกิน 2,000,000 คน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้กี่คน

ก. 32 คน           ข. 36 คน

ค. 40 คน           ง. 42 คน

 

ตอบ ง. 42 คน

คำอธิบายดังข้อข้างต้น

[สอบท้องถิ่น 56] แนวข้อสอบกรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น ภาค ก ข้อสอบท้องถิ่น ชุดที่ 3,ติวข้อสอบท้องถิ่น,แนวข้อสอบภาค ก ท้องถิ่น,แนวข้อสอบท้องถิ่น ภาค ก,รวม ติวข้อสอบท้องถิ่น,ติว ข้อสอบท้องถิ่น,แนวข้อสอบภาค ก ท้องถิ่น,แนวข้อสอบท้องถิ่น ภาค ก,ข้อสอบ ภาค ก ท้องถิ่น ปี 2556,ข้อสอบเทศบาล,ข้อสอบ อบต,ข้อสอบ อบจ

แนวข้อสอบท้องถิ่น แนวข้อสอบเก่า ภาค ก กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น ปี 2556

1. จังหวัดใดมีราษฎรเกิน 1,500,000 คน แต่ไม่เกิน 2,000,000 คน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้กี่คน

ก. 40 คน                 ข. 42 คน

ค. 48 คน                 ง. 52 คน

 

ตอบ ค. 48 คน คำอธิบายดังข้อข้างต้น

 

2. อายุของสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด มีวาระคราวละกี่ปี

ก. 2 ปี                 ข. 3 ปี

ค. 4 ปี                 ง. 6 ปี

 

ตอบ ค. 4 ปี

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 10 อายุของสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดมีกำหนดคราวละสี่ปีนับแต่วันเลือกตั้ง

 

3. มติในการถอดถอนสมาชิกภาพของสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดนั้น โดยสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดนั้น โดยสมาชิกต้องมีเสียงเท่าใด

ก. ไม่น้อยกว่า 1 ใน 3           ข. ไม่น้อยกว่า 2 ใน 3

ค. ไม่น้อยกว่า 2 ใน 3           ง. ไม่น้อยกว่า 3 ใน 4

 

ตอบ ง. ไม่น้อยกว่า 3 ใน 4

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 11 (7)(8)

(7) สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดมีมติให้พ้นจากตำแหน่ง โดยเห็นว่ามีความประพฤติในทางที่จะนำมาซึ่งความเสื่อมเสียหรือก่อความไม่สงบเรียบร้อยแก่องค์การบริหารส่วนจังหวัด หรือกระทำการอันเสื่อมเสียประโยชน์ของสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด โดยมีสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดจำนวนไม่น้อยกว่าหนึ่งในสามของจำนวนสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดทั้งหมด เท่าที่มีอยู่เข้าชื่อเสนอให้สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดพิจารณา และมติดังกล่าวต้องมีคะแนนเสียงไม่น้อยกว่า

สามในสี่ของจำนวนสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดทั้งหมดเท่าที่มีอยู่ ทั้งนี้ ให้สมาชิกภาพสิ้นสุดลงนับแต่วันที่สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดมีมติ

(8) ราษฎรผู้มีสิทธิเลือกตั้งในเขตองค์การบริหารส่วนจังหวัด มีจำนวนไม่น้อยกว่าสามในสี่ของจำนวนผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่มาลงคะแนนเสียง เห็นว่าสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดผู้ใดไม่สมควรดำรงตำแหน่งต่อไปตามกฎหมาย ว่าด้วยการลงคะแนนเสียงเพื่อถอดถอนสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น

 

4. ราษฎรผู้มีสิทธิเลือกตั้งในเขตองค์การบริหารส่วนจังหวัด มีจำนวนเท่าใดของผู้มี

สิทธิเลือกตั้งมาลงคะแนนเสียง เพื่อถอดถอนสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น

ก. ไม่น้อยกว่า 1 ใน 3                  ข. ไม่น้อยกว่า 1 ใน 2

ค. ไม่น้อยกว่า 2 ใน 3                  ง. ไม่น้อยกว่า 3 ใน 4

 

ตอบ ง. ไม่น้อยกว่า 3 ใน 4 คำอธิบายดังข้อข้างต้น

 

5. เมื่อมีข้อสงสัยเกี่ยวกับสมาชิกภาพของสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดผู้ใดสิ้นสุดลงคำวินิจฉัยของผู้ใดถือว่าเป็นที่สุด

ก. นายกรัฐมนตรี                      ข. ผู้ว่าราชการจังหวัด

ค. คณะรัฐมนตรี                       ง. ประธานสภาองค์การบริหารส่วนตำบล

 

ตอบ ข. ผู้ว่าราชการจังหวัด คำอธิบายดังข้อข้างต้น

 

6. สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด ประกอบด้วยใครบ้าง

ก. ประธานสภา 1 คน , รองประธานสภา 1 คน

ข. ประธานสภา 1 คน , รองประธานสภา 2 คน

ค. ประธานสภา 1 คน , รองประธานสภา 3 คน

ง. ประธานสภา 1 คน , รองประธานสภา 4 คน

 

ตอบ ข. ประธานสภา 1 คน , รองประธานสภา 2 คน

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 17 ให้สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดเลือกสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดเป็นประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดคนหนึ่ง และรองประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดสองคน

 

7. เมื่อตำแหน่งประธานว่างลงต้องมีการเลือกประธานสภาภายในกี่วันนับแต่ตำแหน่งว่างลง

ก. ภายในสิบห้าวัน                      ข. ภายในสามสิบวัน

ค. ภายในสี่สิบห้าวัน                     ง. ภายในหกสิบวัน

 

ตอบ ก. ภายในสิบห้าวัน

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 19 เมื่อตำแหน่งประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดหรือรองประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดว่างลงเพราะเหตุอื่นใดนอกจากถึงคราวออกตามอายุของสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดหรือมีการยุบสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด ให้มีการเลือกประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดหรือรองประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด แล้วแต่กรณี แทนตำแหน่งที่ว่างภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ตำแหน่งนั้นว่างลง

 

8. เมื่อประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดและรองประธานสภา ไม่อยู่ในที่ประชุมให้ดำเนินการ

อย่างไร

ก. ผู้อาวุโสที่สุดเป็นประธานชั่วคราว              ข. คัดเลือกกันเองภายในที่ประชุม

ค. เลื่อนการประชุมออกไป                           ง. ผู้มีตำแหน่งสูงสุดเป็นประธานชั่วคราว

 

ตอบ ข. คัดเลือกกันเองภายในที่ประชุม

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 21 เมื่อประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดและรองประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดทั้งสองคนไม่อยู่ในที่ประชุม ให้สมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดเลือกกันขึ้นเองเป็นประธานในที่ประชุมสำหรับการประชุมคราวนั้น

 

9. ในปีหนึ่งๆ มีสมัยประชุมสามัญกี่สมัย

ก. หนึ่งสมัย              ข. สองสมัย

ค. สามสมัย               ง. สี่สมัย

 

ตอบ ข. สองสมัย

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 22ในปีหนึ่งให้มีสมัยประชุมสามัญสองสมัย

 

10. ผู้ว่าราชการจังหวัด กำหนดให้สมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้มาประชุมสภาองค์การ

บริหารส่วนจังหวัดครั้งแรกภายในกี่วัน

ก. 7 วัน                               ข. 15 วัน

ค. 45 วัน                             ง. 45 วัน

 

ตอบ ข. 15 วัน

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 22 ในปีหนึ่งให้มีสมัยประชุมสามัญสองสมัย

ผู้ว่าราชการจังหวัดต้องกำหนดให้สมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้มาประชุมสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดครั้งแรก ภายในสิบห้าวันนับแต่วันประกาศผลการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด วันเริ่มสมัยประชุมสามัญประจำปี ให้สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดกำหนดสมัยประชุมสามัญให้มีกำหนดสี่สิบห้าวัน แต่ถ้ามีกรณีจำเป็น ให้ประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดสั่งขยายสมัยประชุมสามัญออกไปอีกได้ตามความจำเป็นครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน

[ฟรี !! ข้อสอบท้องถิ่น 2556] ข้อสอบท้องถิ่น แนวข้อสอบภาค ก ท้องถิ่น ข้อสอบท้องถิ่น 56 ชุดที่ 4 ติวข้อสอบท้องถิ่น,แนวข้อสอบภาค ก ท้องถิ่น,แนวข้อสอบท้องถิ่น ภาค ก,รวม ติวข้อสอบท้องถิ่น,ติวข้อสอบท้องถิ่น,แนวข้อสอบภาค ก ท้องถิ่น,แนวข้อสอบท้องถิ่น ภาค ก,ข้อสอบ ภาค ก ท้องถิ่น ปี 2556,ข้อสอบเทศบาล,ข้อสอบ อบต,ข้อสอบ อบจ

แนวข้อสอบ ข้อสอบเก่า ภาค ก กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น ประจำปี 2556

1. สมัยประชุมสามัญมีกำหนดขึ้นภายในกี่วัน

ก. 15 วัน                          ข. 30 วัน

ค. 45 วัน                          ง. 60 วัน

 

ตอบ ค. 45 วัน คำอธิบายดังข้อข้างต้น

 

2. กรณีมีเหตุจำเป็น ประธานสภาสามารถสั่งขยายสมัยประชุมสามัญออกไปอีกครั้งละไม่เกินกี่วัน

ก. 15 วัน                               ข. 30 วัน

ค. 45 วัน                               ง. 60 วัน

 

ตอบ ก. 15 วัน

 

3. ผู้เรียกประชุมและเป็นผู้เปิดและปิดสมัยประชุมคือใคร

ก. ประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด           ข. นายกเทศมนตรี

ค. นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด                     ง. คณะรัฐมนตรี

 

ตอบ ก. ประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 24 ภายใต้บังคับมาตรา 22 ให้ประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดเป็นผู้เรียกประชุมสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดตามสมัยประชุมและเป็นผู้เปิดและปิดการประชุมในกรณีที่ไม่มีประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดหรือประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดไม่เรียกประชุมตามกฎหมาย ให้ผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นผู้เรียกประชุมและเป็นผู้เปิดและปิดการประชุม

 

4. จากข้อข้างต้น ในกรณีไม่มีบุคคลดังกล่าว ให้ผู้ใดเป็นผู้เรียกประชุมและเป็นผู้เปิดและปิดการ

ประชุม

ก. นายกรัฐมนตรี                            ข. รัฐมนตรี

ค. ผู้ว่าราชการจังหวัด                     ง. นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด

 

ตอบ ค. ผู้ว่าราชการจังหวัด

คำอธิบายดังข้อข้างต้น

 

5. ผู้ใดสามารถเรียกประชุมสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดตามกฎเกณฑ์ที่กำหนด

ก. ประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด          ข. นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด

ค. สมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด           ง. ถูกทุกข้อ

 

ตอบ ง. ถูกทุกข้อ

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 25 เมื่อเป็นการจำเป็นเพื่อประโยชน์แห่งองค์การบริหารส่วนจังหวัด ประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดอาจเรียกประชุมสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดเป็นสมัยวิสามัญก็ได้ หรือนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด หรือสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดจำนวนไม่น้อยกว่าหนึ่งในสามของจำนวนสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดเท่าที่มีอยู่ อาจทำคำร้องยื่นต่อประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดขอให้เปิดการประชุมสมัยวิสามัญได้ ในกรณีที่นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด หรือสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด ทำคำร้องขอให้เปิดประชุมสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดสมัยวิสามัญ ให้ประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดเรียกประชุมสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดสมัยวิสามัญภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับคำร้อง

การประชุมสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดสมัยวิสามัญให้มีกำหนดเจ็ดวัน แต่ถ้าจะขยายเวลาออกไปอีกต้องได้รับความเห็นชอบจากสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดด้วยคะแนนเสียงไม่น้อยกว่าหนึ่งในสามของจำนวนสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดเท่าที่มีอยู่ และให้ขยายออกไปได้อีกไม่เกินเจ็ดวัน

 

6. ข้อใดกล่าวไม่ถูกต้องเกี่ยวกับการประชุมสมัยวิสามัญ

ก. ให้มีกำหนดเจ็ดวัน

ข. ขยายเวลาต้องได้รับความเห็นชอบจากสภาด้วยเสียงสองในสาม

ค. ถ้าต้องการขยายออกไปได้ไม่เกินเจ็ดวัน

ง. ไม่มีข้อใดกล่าวไม่ถูกต้อง

 

ตอบ ข. ขยายเวลาต้องได้รับความเห็นชอบจากสภาด้วยเสียงสองในสาม

คำอธิบายดังข้อข้างต้น

 

7. ข้อบังคับการประชุมสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดให้เป็นไปตามระเบียบที่ใครกำหนด

ก. กระทรวงกลาโหม                    ข. กระทรวงมหาดไทย

ค. กระทรวงยุติธรรม                     ง. ระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน

 

ตอบ ข. กระทรวงมหาดไทย

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 26 ข้อบังคับการประชุมสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดให้เป็นไปตามระเบียบที่กระทรวงมหาดไทยกำหนด

 

8. ในการประชุมลับของสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดนั้น ย่อมมีได้เมื่อจำนวนสมาชิกร้องขอมาไม่น้อยกว่าเท่าใด

ก. ไม่น้อยกว่า 1 ใน 3                 ข. ไม่น้อยกว่า 1 ใน 2

ค. ไม่น้อยกว่า 2 ใน 3                  ง. ไม่น้อยกว่า 3 ใน 4

 

ตอบ ก. ไม่น้อยกว่า 1 ใน 3

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 30 การประชุมสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดย่อมเป็นการเปิดเผยตามลักษณะที่จะได้กำหนดไว้ในระเบียบข้อบังคับการประชุมสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด แต่ การประชุมลับย่อมมีได้เมื่อนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดร้องขอ หรือสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดรวมกันมีจำนวนไม่น้อยกว่าหนึ่งในสามของจำนวนสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดซึ่งมาประชุมร้องขอ

 

9. ผู้ว่าราชการจังหวัดย่อมมีสิทธิที่จะไม่ตอบคำถามด้วยเหตุผลใด

ก. เกี่ยวกับความมั่นคงของชาติ                ข. เกี่ยวกับนโยบายการบริหารราชการส่วนกลาง

ค. แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม            ง. ถูกเฉพาะข้อ ก. และ ข้อ ข.

 

ตอบ ง. ถูกเฉพาะข้อ ก. และ ข้อ ข.

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 32 สมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดอาจเสนอข้อสอบถามต่อประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดให้ผู้ว่าราชการจังหวัดชี้แจงข้อเท็จจริงใด ๆ อันเกี่ยวกับอำนาจหน้าที่ของราชการส่วนภูมิภาคและให้หัวหน้าหน่วยงานราชการตามกฎหมายว่าด้วยระเบียบบริหารราชการแผ่นดินซึ่งมาปฏิบัติหน้าที่ในเขตจังหวัดชี้แจงข้อเท็จจริงใด ๆ อันเกี่ยวกับงานในหน้าที่ได้ ทั้งนี้ ให้ผู้ว่าราชการจังหวัดหรือหัวหน้าหน่วยงานราชการดังกล่าวชี้แจงด้วยวาจาหรือเป็นหนังสือต่อประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดภายในเวลาอันสมควรก็ได้

ผู้ว่าราชการจังหวัดหรือหัวหน้าหน่วยงานราชการย่อมมีสิทธิที่จะไม่ตอบคำถามเมื่อเห็นว่าข้อเท็จจริงนั้นเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับความมั่นคงของชาติหรือเกี่ยวกับนโยบายของการบริหารราชการส่วนกลางที่ยังไม่สมควรเปิดเผย

 

10. บุคคลผู้มีสิทธิสมัครรับเลือกตั้งเป็นนายกองค์การบริหารจังหวัดต้องไม่มีลักษณะต้องห้ามตามกฎหมายใด

ก. กฎหมายว่าด้วยการเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น

ข. กฎหมายเลือกตั้งสภาท้องถิ่น

ค. กฎหมายรัฐธรรมนูญ

ง. ถูกทุกข้อ

 

ตอบ ก. กฎหมายว่าด้วยการเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 35/1 บุคคลผู้มีสิทธิสมัครรับเลือกตั้งเป็นนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดต้องมีคุณสมบัติ และไม่มีลักษณะต้องห้ามตามกฎหมายว่าด้วยการเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น และต้องมีคุณสมบัติและไม่มีลักษณะต้องห้าม ดังต่อไปนี้ด้วย

(1) มีอายุไม่ต่ำกว่าสามสิบปีบริบูรณ์ในวันเลือกตั้ง

(2) สำเร็จการศึกษาไม่ต่ำกว่าปริญญาตรีหรือเทียบเท่า หรือเคยเป็นสมาชิกสภาจังหวัด สมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด ผู้บริหารท้องถิ่น หรือสมาชิกรัฐสภา

(3) ไม่เป็นผู้ที่พ้นจากตำแหน่งสมาชิกสภาท้องถิ่น คณะผู้บริหารท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น รองผู้บริหารท้องถิ่น เลขานุการหรือที่ปรึกษาผู้บริหารท้องถิ่นเพราะเหตุมีส่วนได้เสียไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อมในสัญญา หรือกิจการที่กระทำกับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ยังไม่ถึงห้าปีนับถึงวันสมัครรับเลือกตั้ง

[ ออกแล้ว!! ] แนวข้อสอบภาค ก ท้องถิ่น แนวข้อสอบท้องถิ่น ข้อสอบท้องถิ่น 2556 ชุดที่ 5

1. ในจังหวัดหนึ่งให้มีองค์การบริหารส่วนจังหวัด ประกอบด้วยบุคคลใดบ้าง

ก. สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด, ประธานสภาองค์การบริหารส่วนตำบล

ข. สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด, องค์การบริหารส่วนตำบล

ค. สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด, นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด

ง. องค์การบริหารส่วนตำบล, นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด

ข้อสอบ ภาค ก ท้องถิ่น พร้อม เฉลย,ข้อสอบ ภาค ก ท้องถิ่น ระดับ 3

ตอบ ค. สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด, นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540  มาตรา 7  ในจังหวัดหนึ่งให้มีองค์การบริหารส่วนจังหวัดประกอบด้วยสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดและนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด และมีอำนาจหน้าที่ตามที่บัญญัติไว้ในพระราชบัญญัตินี้หรือตามกฎหมายอื่น

ข้อสอบ ภาค ก ส่วนท้องถิ่น,ข้อสอบ ภาค ก ท้องถิ่น 56,สอบ ภาค ข ท้องถิ่น

2. จังหวัดใดมีราษฎรไม่เกิน 500,000 คน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหาร

ส่วนจังหวัดกี่คน

ก. 12 คน                                     ข. 24 คน

ค. 26 คน                                     ง. 32 คน

ภาค ก ท้องถิ่น ,ข้อสอบ ภาค ก อบต,สอบกรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น

ตอบ ข. 24 คน

การเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด ให้ถือเกณฑ์จำนวนราษฎรแต่ละจังหวัดตามหลักฐานการทะเบียนราษฎรที่ประกาศในปีสุดท้ายก่อนปีที่มีการเลือกตั้ง จังหวัดใดมีราษฎรไม่เกินห้าแสนคน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้ยี่สิบสี่คน จังหวัดใดมีราษฎรเกินห้าแสนคนแต่ไม่เกินหนึ่งล้านคน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้สามสิบคน จังหวัดใดมีราษฎรเกินหนึ่งล้านคนแต่ไม่เกินหนึ่งล้านห้าแสนคน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้สามสิบหกคน จังหวัดใดมีราษฎรเกินหนึ่งล้านห้าแสนคนแต่ไม่เกินสองล้านคน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้สี่สิบสองคน จังหวัดใดมีราษฎรเกินสองล้านคนขึ้นไป ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้สี่สิบแปดคน

 

3. จังหวัดใดมีราษฎรเกิน 500,000 คน แต่ไม่เกิน 1,000,000 คน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้กี่คน

ก. 24 คน                                           ข. 26 คน

ค. 30 คน                                           ง. 32 คน

เตรียมสอบกรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น,คู่มือเตรียมสอบ ภาค ก

ตอบ ค. 30 คน คำอธิบายดังข้อข้างต้น

 

4. จังหวัดใดมีราษฎรเกิน 1,000,000 คน แต่ไม่เกิน  1,500,000 คน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้กี่คน

ก. 30 คน                                         ข. 32 คน

ค. 36 คน                                         ง. 40 คน

สอบภาค ก กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น,ผล สอบ กรม ส่งเสริม การ ปกครอง ส่วนท้องถิ่น

ตอบ ค. 36 คน คำอธิบายดังข้อข้างต้น

 

5. จังหวัดใดมีราษฎรเกิน 1,500,000 คน แต่ไม่เกิน 2,000,000 คน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้กี่คน

ก. 32 คน                                             ข. 36 คน

ค. 40 คน                                             ง. 42 คน

 

ตอบ ง. 42 คน คำอธิบายดังข้อข้างต้น

 

6. จังหวัดใดมีราษฎรเกิน 1,500,000 คน แต่ไม่เกิน 2,000,000 คน ให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้กี่คน

ก. 40 คน                                              ข. 42 คน

ค. 48 คน                                              ง. 52 คน

 

ตอบ ค. 48 คน คำอธิบายดังข้อข้างต้น

 

7. อายุของสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด มีวาระคราวละกี่ปี

ก. 2 ปี                                                       ข. 3 ปี

ค. 4 ปี                                                        ง. 6 ปี

 

ตอบ ค. 4 ปี

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 10  อายุของสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดมีกำหนดคราวละสี่ปีนับแต่วันเลือกตั้ง

 

8. มติในการถอดถอนสมาชิกภาพของสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดนั้น โดยสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดนั้น  โดยสมาชิกต้องมีเสียงเท่าใด

ก. ไม่น้อยกว่า 1 ใน 3                                    ข. ไม่น้อยกว่า 2 ใน 3

ค. ไม่น้อยกว่า 2 ใน 3                                     ง. ไม่น้อยกว่า 3 ใน 4

 

ตอบ ง. ไม่น้อยกว่า 3 ใน 4

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 11 (7)(8)

(7) สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดมีมติให้พ้นจากตำแหน่ง โดยเห็นว่ามีความประพฤติในทางที่จะนำมาซึ่งความเสื่อมเสียหรือก่อความไม่สงบเรียบร้อยแก่องค์การบริหารส่วนจังหวัด หรือกระทำการอันเสื่อมเสียประโยชน์ของสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด โดยมีสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดจำนวนไม่น้อยกว่าหนึ่งในสามของจำนวนสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดทั้งหมด เท่าที่มีอยู่เข้าชื่อเสนอให้สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดพิจารณา และมติดังกล่าวต้องมีคะแนนเสียงไม่น้อยกว่าสามในสี่ของจำนวนสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดทั้งหมดเท่าที่มีอยู่ ทั้งนี้ ให้สมาชิกภาพสิ้นสุดลงนับแต่วันที่สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดมีมติ

(8) ราษฎรผู้มีสิทธิเลือกตั้งในเขตองค์การบริหารส่วนจังหวัด มีจำนวนไม่น้อยกว่าสามในสี่ของจำนวนผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่มาลงคะแนนเสียง เห็นว่าสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดผู้ใดไม่สมควรดำรงตำแหน่งต่อไปตามกฎหมาย ว่าด้วยการลงคะแนนเสียงเพื่อถอดถอนสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น

 

9. สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด ประกอบด้วยใครบ้าง

ก. ประธานสภา 1 คน , รองประธานสภา 1 คน

ข. ประธานสภา 1 คน , รองประธานสภา 2 คน

ค. ประธานสภา 1 คน , รองประธานสภา 3 คน

ง. ประธานสภา 1 คน , รองประธานสภา 4 คน

 

ตอบ ข. ประธานสภา 1 คน , รองประธานสภา 2 คน

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540  มาตรา 17  ให้สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดเลือกสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดเป็นประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดคนหนึ่ง และรองประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดสองคน

 

10. เมื่อตำแหน่งประธานว่างลงต้องมีการเลือกประธานสภาภายในกี่วันนับแต่ตำแหน่งว่างลง

ก. ภายในสิบห้าวัน                    ข. ภายในสามสิบวัน

ค. ภายในสี่สิบห้าวัน                  ง. ภายในหกสิบวัน

 

ตอบ ก. ภายในสิบห้าวัน

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540  มาตรา 19  เมื่อตำแหน่งประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดหรือรองประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดว่างลงเพราะเหตุอื่นใดนอกจากถึงคราวออกตามอายุของสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดหรือมีการยุบสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด ให้มีการเลือกประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดหรือรองประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด แล้วแต่กรณี แทนตำแหน่งที่ว่างภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ตำแหน่งนั้นว่างลง

[แจกฟรี!!] ข้อสอบภาค ก ท้องถิ่น พร้อมเฉลย คู่มือสอบท้องถิ่น แนวข้อสอบกรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น 2556 ชุดที่ 6ข้อสอบท้องถิ่น 2556,ข้อสอบคนท้องถิ่น,ชุมชนคนของท้องถิ่น,สอบงานท้องถิ่น,ชุมชนรวมคนท้องถิ่น,ชุมชนคนท้องถิ่นแบ่งปัน,คู่มือสอบท้องถิ่น,สอบท้องถิ่น 55,สอบท้องถิ่น ภาค ก 2556,กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น เปิดสอบ 2556,กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น 

1.ในกรณีที่สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดมีสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด 48 คน ให้

แต่งตั้งรองนายกองค์การได้ไม่เกินกี่คน

ก. ไม่เกิน 2 คน                ข. ไม่เกิน 3 คน

ค. ไม่เกิน 4 คน                ง. ไม่เกิน 5 คน

กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น เปิดสอบ 2555,กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น เปิดสอบ ภาค ก

ตอบ ข. ไม่เกิน 3 คน คำอธิบายดังข้อข้างต้น

กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น เปิดสอบ ภาค ก,สอบกรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น

2. นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด แต่งตั้งเลขานุการและที่ปรึกษาที่มิใช่สมาชิกสภาได้ไม่เกินกี่คน

ก. ไม่เกิน 3 คน               ข. ไม่เกิน 4 คน

ค. ไม่เกิน 5 คน               ง. ไม่เกิน 6 คน

 

ตอบ ค. ไม่เกิน 5 คน คำอธิบายดังข้อข้างต้น

ข้อสอบคนท้องถิ่น,ชุมชนคนของท้องถิ่น,สอบงานท้องถิ่น,ชุมชนรวมคนท้องถิ่น,ชุมชนคนท้องถิ่น

3. ก่อนนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดเข้ารับหน้าที่ต้องกระทำสิ่งใด

ก. กล่าวแสดงวิสัยทัศน์             ข. เข้าพบนายกรัฐมนตรี

ค. ปฏิญาณตน                         ง. แถลงนโยบาย

 

ตอบ ง. แถลงนโยบาย

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 35/4 ก่อนนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดเข้ารับหน้าที่ ให้ประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดเรียกประชุมสภาองค์ 

การบริหารส่วนจังหวัดเพื่อให้นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดแถลงนโยบายต่อสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดโดยไม่มีการลงมติ ทั้งนี้ ภายในสามสิบวันนับแต่วันประกาศผลการเลือกตั้งนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด

 

4. จากข้อข้างต้น จะต้องกระทำภายในกี่วัน นับแต่วันประกาศผลการเลือกตั้งนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด

ก. 7 วัน                                     ข. 15 วัน

ค. 30 วัน                                    ง. 60 วัน

ชุมชนคนของท้องถิ่น,สอบงานท้องถิ่น,ชุมชนรวมคนท้องถิ่น,ชุมชนคนท้องถิ่นแบ่งปัน

ตอบ ค. 30 วัน คำอธิบายดังข้อข้างต้น

สอบท้องถิ่น ภาค ก 2555,สอบท้องถิ่น 56,หนังสือสอบท้องถิ่น,กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น

5. จากข้อข้างต้น หากนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดไม่สามารถกระทำการดังกล่าวได้ให้ทำอย่างไร

ก. บอกกล่าวแก่สมาชิก                                       ข. ทำเป็นหนังสือส่งให้สมาชิกทราบ

ค. ทำหนังสือแจงแก่นายกเพื่ออธิบายเหตุผล            ง. กระทำการหลังจากนั้นไม่เกิน 15 วัน

 

ตอบ ข. ทำเป็นหนังสือส่งให้สมาชิกทราบ

พ.ร.บ. องค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 มาตรา 35/4 (วรรค 4)

หากนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดไม่สามารถแถลงนโยบายต่อสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้ ให้ผู้ว่าราชการจังหวัดแจ้งให้นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดจัดทำนโยบายแจ้ง 

เป็นหนังสือส่งให้สมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดทุกคนภายในเจ็ดวัน โดยให้นำวิธีการแจ้งคำสั่งทางปกครองเป็นหนังสือตามกฎหมายว่าด้วยวิธีปฏิบัติราชการทางปกครองมาใช้บังคับโดยอนุโลม 

ในกรณีเช่นนี้ให้ถือว่านายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้แถลงนโยบายต่อสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดแล้ว

สอบท้องถิ่น ภาค ก 2555,สอบท้องถิ่น 56,หนังสือสอบท้องถิ่น,กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น

6. พ.ร.บ.ระเบียบบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น ฉบับที่ใช้อยู่เป็นฉบับ พ.ศ. ใด

ก. พ.ศ. 2542                              ข. พ.ศ. 2543

ค. พ.ศ. 2544                              ง. พ.ศ. 2545

แนวข้อสอบท้องถิ่น,ข้อสอบท้องถิ่น,แนวข้อสอบท้องถิ่นพร้อมเฉลย

ตอบ ก. พ.ศ. 2542

พ.ร.บ.ระเบียบบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 มาตรา 1 พระราชบัญญัตินี้ เรียกว่า “พระราชบัญญัติระเบียบบริหารงานบุคคลส่วน- ท้องถิ่น พ.ศ. 2542”

แนวข้อสอบท้องถิ่น,ข้อสอบท้องถิ่น,แนวข้อสอบท้องถิ่นพร้อมเฉลย

7. พ.ร.บ.ระเบียบบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 ฉบับนี้มีผลบังคับใช้เมื่อใด

ก. ตั้งแต่วันประกาศในราชกิจจานุเบกษา

ข. ถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา

ค. 3 วันหลังจากประกาศในราชกิจจานุเบกษา

ง. 7 วันหลังจากประกาศในราชกิจจานุเบกษา 

แนวข้อสอบท้องถิ่น,ข้อสอบท้องถิ่น,แนวข้อสอบท้องถิ่นพร้อมเฉลย

ตอบ ข. ถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา

พ.ร.บ.ระเบียบบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 มาตรา 2 พระราชบัญญัตินี้ ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป

 

8. ผู้รักษาการตาม พ.ร.บ.ระเบียบบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 คือใคร

ก. รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย              ข. รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม

ค. ผู้ว่าราชการจังหวัด                                   ง. นายกเทศบาลเมืองพัทยา

 

ตอบ ก. รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย

พ.ร.บ.ระเบียบบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 มาตรา 4 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้

 

9. หมวด 1 ใน พ.ร.บ. ระเบียบบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 เกี่ยวกับเรื่องใด

ก. การบริหารงานบุคคลในองค์การบริหารส่วนจังหวัด

ข. การบริหารงานบุคคลในเทศบาล

ค. การบริหารงานบุคคลในองค์การบริหารส่วนตำบล

ง. การบริหารงานบุคคลในเมืองพัทยา

 

ตอบ ก. การบริหารงานบุคคลในองค์การบริหารส่วนจังหวัด

พ.ร.บ.ระเบียบบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 หมวด 1 การบริหารงานบุคคลในองค์การบริหารส่วนจังหวัด

 

10. ในองค์การบริหารจังหวัดแต่ละแห่งนั้นแต่ละแห่งนั้น จะประกอบด้วยหัวหน้าส่วนราชการประจำจังหวัดจำนวนกี่คน

ก. 1 คน                                      ข. 2 คน

ค. 3 คน                                      ง. 4 คน

 

ตอบ ค. 3 คน

พ.ร.บ.ระเบียบบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 มาตรา 5 ในองค์การบริหารส่วนจังหวัดแต่ละแห่ง ให้มีคณะกรรมการข้าราชการองค์การบริหารส่วนจังหวัดคณะหนึ่ง ประกอบด้วย

(1) ผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นประธาน

(2) หัวหน้าส่วนราชการประจำจังหวัดจำนวนสามคนจากส่วนราชการในจังหวัดนั้น ซึ่งผู้ว่าราชการจังหวัดประกาศกำหนดว่าเป็นส่วนราชการที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้ ในกรณีจำเป็นเพื่อประโยชน์ในการบริหารงานบุคคล ผู้ว่าราชการจังหวัดจะประกาศเปลี่ยนแปลงการกำหนดส่วนราชการที่เกี่ยวข้องเมื่อใดก็ได้

(3) ผู้แทนองค์การบริหารส่วนจังหวัดจำนวนสี่คน ประกอบด้วย นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด สมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดซึ่งสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดคัดเลือกจำนวนหนึ่งคน ปลัดองค์การบริหารส่วนจังหวัด และผู้แทนข้าราชการองค์การบริหารส่วนจังหวัดซึ่งคัดเลือกกันเองจำนวนหนึ่งคน

(4) ผู้ทรงคุณวุฒิจำนวนสี่คนซึ่งคัดเลือกจากบุคคลซึ่งมีความรู้ความเชี่ยวชาญในด้านการบริหารงานท้องถิ่น ด้านการบริหารงานบุคคล ด้านระบบราชการ ด้านการบริหารและการจัดการหรือด้านอื่นที่จะเป็นประโยชน์แก่การบริหารงานบุคคลขององค์การบริหารส่วนจังหวัด

นักชกตามใบสั่ง

ระฆังยก 3 ดังขึ้น ผมไม่รอช้าเดินออกจากมุมแดงปรี่เข้าไปยังคู่ชก การ์ดของคู่ต่อสู้ที่ยกมือขึ้นมาปิดตั้งแต่ต้นคอถึงกกหู ทำให้ผมเริ่มลังเลที่จะออกอาวุธ ยกก่อนหน้านี้เป็นเครื่องพิสูจน์แล้วว่า อาวุธของคู่ต่อสู้พร้อมสวนมาทุกเมื่อ หากผมยังปล่อยให้มีช่องว่าง ผมไม่มีอะไรจะเสีย ในหัวว่างเปล่าไร้กระบวนท่าใดๆ ผมเตะซ้ายเข้าชายโครงคู่ต่อสู้เต็มแรง อาวุธที่ออกตรงๆไร้ยุทธวิธี ทำให้มุมน้ำเงินยกแข้งขวา และลดท่อนแขนมาปกป้องได้อย่างง่ายดาย การ์ดผมเปิด นักชกฝ่ายน้ำเงินไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป เขายันขาขวาตั้งหลักกับพื้นได้ พร้อมปล่อยหมัดหลังขวาพุ่งเข้าที่เป้าหมายปลายคางของผม โชคดีที่ผมยังยกมือขวาตั้งการ์ดหลวมๆ แต่ยังพอทันที่จะป้องกันแรงหมัดฝ่ายตรงข้ามได้บ้าง ความแรงของมันทำให้ผมเซหงายหลังเล็กน้อย เพลงมวยแรกของยก 3 ผมเพลี่ยงพล้ำไปแต่ยังไม่ร้ายพอ ที่จะแจกคะแนนให้ฝ่ายตรงข้าม แค่เสียเชิงนิดหน่อย

ผืนดินแห้งผาก ไร้วี่แววของฟ้าฝน เป็นลางบอกเหตุว่าปีนี้หน้าน้ำ น้ำไม่น่าจะพอทำนาได้ ฝนฟ้าวิปริตผิดธรรมชาติมานานหลายปีแล้ว ในความหมายของคำว่า 'น้ำมา' ในปีหลังๆมานี่ มักจะหมายถึงมวลน้ำขนาดมหาศาล ที่พัดไหลท่วมพื้นนาและบ้านเรือน ก่อนที่ผู้นำท้องถิ่นรวมถึงระดับประเทศ จะป่าวประกาศให้ความช่วยเหลือเยียวยา แต่มันแทบจะไม่ช่วยอะไรเลย คนได้ประโยชน์ที่แท้จริงคือพวกผู้นำนั่นเอง ที่สามารถเอาเหตุการณ์นี้ไปโฆษณาประชาสัมพันธ์ตัวเองและพวกพ้องได้

ผมเพิ่มความรัดกุมมากขึ้น เพื่อปิดช่องโหว่การเข้าจู่โจมของฝ่ายน้ำเงิน คู่ต่อสู้ได้ใจจากที่ผมเซหงายหลัง เขาเดินย่างสามขุมเข้ามาพร้อมปิดการ์ดรัดกุม ฝ่ายน้ำเงินปล่อยหมัดหน้าซ้ายชิมลางเข้ามา ผมยกหมัดป้องไว้ คู่ต่อสู้ยังกระหน่ำหมัดหลังขวาเข้ามาหลายหมัด จนผมต้องยกการ์ดสูงขึ้นเพื่อปิดส่วนหน้า คู่ต่อสู้ยังได้ใจยังประชิดตัวใกล้เข้ามา พร้อมใช้ท่อนแขนเหนี่ยวลำตัวผมไว้ ก่อนจะเตรียมกระทุ้งเข่าซ้ายตรงเข้าลำตัวผม ผมยังไวพอที่จะกอดรัดฝ่ายตรงข้าม เพื่อปิดช่องว่างไม่ให้คู่ต่อสู้แทงเข่าเข้ามาได้ ผมแช่จังหวะที่รัดลำตัวเขาไว้นาน เพื่อพักหายใจเล็กน้อย เขาก็หยุดพักหายใจบ้าง ผมใช้แรงจากไหล่เหวี่ยงคู่ต่อสู้ไปนอนกองกับพื้นเต็มแรง กรรมการเดินเข้ามาเตือนผม คู่ต่อสู้ลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

เมื่ออายุ 11 ขวบ ผมจำเป็นต้องออกจากบ้านนอก เข้าสู่ตัวเมืองเพื่อหาอาชีพรับจ้างทำงาน อย่างน้อยก็ให้เพื่อเลี้ยงดูตัวเองได้บ้าง รถประจำทางมาส่งผมในตัวเมือง พร้อมย่ามเสื้อผ้า 2-3 ชุดที่ผมมีสะพายข้าง ผมเดินจากคิวรถเข้าสู่ตัวเมือง ด้วยความสับสนถึงเป้าหมาย เนื่องจากไม่มีญาติหรือคนรู้จักที่นี่เลยซักคน สิ่งเดียวที่มีในหัวคือคำสอนของพ่อแม่ ที่บอกว่าให้หาร้านอาหารหรือร้านขายของอะไรก็ได้ ให้เดินเข้าไปขอทำงานกับเขา ผมออกเดิน

กรรมการยกมือขึ้นทำท่าให้นักมวยเริ่มชกได้ แรงเหวี่ยงเมื่อกี๊ได้ผล คู่ต่อสู้อาจล้มผิดจังหวะทำให้ข้อเท้าอาจพลิก เขาเริ่มไม่เป็นฝ่ายเดินก่อน เป็นทีที่ผมจะก้าวเดินอย่างรัดกุมเข้าไป ระยะประชิดอยู่ในระยะออกหมัด ผมออกหมัดหน้าขวาเข้าเบ้าตาฝ่ายตรงข้ามแต่ติดการ์ด หมัดหลังซ้ายผมเล็งไปที่กกหูฝ่ายตรงข้ามเต็มแรงแต่การ์ดแขนฝ่ายตรงข้ามยกขึ้นมาปิดทัน เขาเซหงายหลังเล็กน้อย ผมสังเกตุเห็นเท้าซ้ายเขาน่าจะข้อพลิก เพราะไม่สามารถใช้ขาซ้ายรับน้ำหนักตัวได้เต็มแรง ต้องใช้ขาขวาก้าวไปประคอง ผมเห็นเป็นโอกาสทองครั้งแรกในเกม ผมใช้ขาขวาถีบเข้าไปเต็มกลางอกฝ่ายน้ำเงิน โดยใช้ขาซ้ายส่งแรงจากพื้นและบิดสะโพกช่วย ทำให้แรงถีบแรงพอจะทำให้ฝ่ายน้ำเงินตัวลอยกระเด็นไปติดเชือกเวทีเด้งออกมาจนกรรมการต้องใช้ตัวเข้าขวางไว้

คืนแรกที่ผมเดินทางเข้ามาในตัวเมือง แสงสีและความพลุกพล่านของคนทำให้ตื่นเต้น ผมไม่ได้เข้ามาในตัวเมืองนานหลายปีแล้ว บ้านนอกที่ผมอยู่เงียบเหงากว่านี้เยอะ แต่ความตื่นเต้นไม่ได้ทำให้ผมลืมความกังวลก่อนหน้านี้ ที่ผมคิดว่าคืนนี้จะไปนอนที่ไหน และจะกินอะไร

ยกนี้น่าจะเหลือเวลาอีกไม่ถึง 2 นาที ถ้า 2 นาทีนี้ผมไม่สามารถน็อคเขาได้ ผมคงหมดโอกาสที่จะเป็นผู้ชนะในเกมนี้อย่างแน่นอน อาการเท้าซ้ายข้อพลิกของเขายังคงไม่หาย ความเร็วและฟุตเวิร์กก่อนหน้านี้หายไป ผมเดินหน้าพร้อมออกหมัดตรงซ้ายเข้าการ์ดฝ่ายน้ำเงิน ย้ำหมัดตรงไปเรื่อยๆ จนแน่ใจว่าเขาไม่พร้อมตอบโต้ในเวลานี้ ผมใช้ขาซ้ายเตะตัดขาขวาของฝั่งตรงข้าม เพื่อหวังให้เขาพยายามยกขาขวาป้องกัน และน้ำหนักตัวจะถูกทิ้งไปที่เท้าซ้ายที่ยังมีอาการบาดเจ็บ ผมเตะย้ำไปเรื่อยโดยไร้การตอบโต้ใดๆ แต่ผมยังไม่กล้าเผด็จศึกในตอนนี้ เพราะยังเห็นแววตาของฝ่ายตรงข้าม ที่ยังดูมีความมาดมั่นไร้วี่แววการสิ้นหวัง หรือเจ็บปวดใดๆ

เมื่อเวลาที่คนหิว พวกเขาสามารถทำได้ทุกอย่าง ผมก็เช่นกัน จะให้ผมทำอะไรตอนนี้เพื้อให้ท้องผมอิ่ม ผมยินดีทำทุกอย่าง

"พี่ครับ ขอข้าวผมกินซักจานได้มั้ยครับ ให้ผมทำงานให้ฟรีๆก็ได้ครับ"

ร้านข้าวหมูแดงคนเริ่มซาแล้ว เพราะเวลาดึกผู้คนเริ่มเข้าบ้านนอน เจ้าของร้านหันมายิ้มเมื่อเห็นเด็กตัวน้อย แต่งตัวมอมแมม สะพายย่ามใบเก่า พลันหันไปมองเศษข้าวในหม้อ และชิ้นหมูแดงอบน้ำผึ้ง เขาหั่นหมูวางบนข้าวอย่างดีและบอกให้ไปนั่งกินในร้าน

"หนูมาจากไหนเหรอ บ้านช่องอยู่ที่ไหน พ่อแม่ล่ะ?"

เจ้าของร้านอาหารรถเข็นเล็กๆ ท่าทางใจดีถามผม

"ผมมาจากนอกเมืองครับ ที่บ้านไม่ได้ทำนามาหลายปีแล้ว ผมตัดสินใจมาหางานทำในเมือง"

ผมพูดจบประโยคแรกก่อนตักข้าวพร้อมชิ้นหมูเข้าปาก ผมไม่เคยกินอะไรอร่อยแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต ผมกินต่ออีกหลายคำจนเจ้าของร้านผู้ใจดี หยิบช้อนมาตักน้ำจิ้ม มาราดบนเนื้อหมูแดงในจานผม ผมอร่อยจนลืมความกังวลใจก่อนหน้านี้ไปหมดสิ้น พลันคิดว่าในเมืองมันมีสิ่งวิเศษเยอะแยะมากมาย ที่ผมเองยังไม่รู้

"แล้วคืนนี้หนูจะไปนอนที่ไหนล่ะ"

"ไม่มีที่นอนครับ ผมกะว่าจะหางานให้ได้ก่อนครับ"

ผมบอกไปด้วยความบริสุทธิ์ ทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าได้งานแล้วจะเอาเงินที่ไหนไปหาที่พัก

"งั้นหนูอยู่กับพี่ก็ได้นะ ช่วยกันทำร้านแต่บ้านพี่เล็กหน่อยนะ"

พี่เจ้าของร้านพูดจบ ผมหันไปดูบ้านเดี่ยวสร้างด้วยปูนหนึ่งชั้น ขนาดไม่ใหญ่มาก

"บ้านที่ผมนอนมีเพียงแค่หลังคา และมีแคร่ไม้ไผ่เป็นเตียงนอน ไม่มีผนังกันลมกันแดด ฝนตกก็ต้องหลบเข้ากลางบ้าน"

เจ้าของบ้านทำหน้านิ่ง

"ผมนอนเฝ้าร้านข้างนอกได้ครับ"

ผิดคาด! อาการบาดเจ็บที่ข้อเท้าซ้าย ทำให้ฝ่ายน้ำเงินระมัดระวังตัวมากยิ่งขึ้น เวลาเหลือประมาณ 1 นาทีกว่า แต่ชั้นเชิงที่เหนือกว่าของฝั่งตรงข้าม ยังช่วยประครองตัวเขาเองให้รอดพ้นวิกฤติไปได้ เอาวะ! ถึงเผด็จศึกไม่ได้แต่ขอเก็บคะแนนจากเวลาที่เหลือก็พอ ผมเดินพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว หากเป็นเวลาปกตินี่ถือเป็นการฆ่าตัวตายชัดๆ แต่เมื่อฝ่ายตรงข้ามยังไม่พร้อม ผมจึงไม่รีรอกระหน่ำหมัดหนึ่งสองไปเรื่อยๆ การ์ดมุมน้ำเงินเริ่มตก หมัดทะลุเข้าโดนหน้าและกกหู ผมแทงเข่าขวาตรงเข้ากลางท้อง ฝ่ายตรงข้ามยังคงเก็บอาการได้ดี แววตายังคงไร้ความหวาดกลัวหรือตื่นตระหนก ผมเริ่มกลัวแววตาคู่นั้นแล้ว ผมจิ้มหมัดซ้ายไปที่กลางท้องเขาลดการ์ดมาป้องกันได้ทัน แต่ไม่ทันที่จะยกการ์ดขึ้นไปกันแรงเหวี่ยงแข้งขวาของผมที่ฟาดเข้ากลางก้านคอซ้าย ผมหวังว่าอย่างน้อยที่สุดขอให้แววตาคู่นั้น แสดงท่าทีของความท้อแท้ออกมาบ้าง ก็ยังดี

แม้ที่นี่จะเป็นร้านเล็ก ก่อนหน้านี้มีเจ้าของร้านทำงานแค่คนเดียว แต่ด้วยรสชาติที่อร่อยของหมูแดง ลูกค้าที่นี่จึงค่อนข้างเยอะ ผมคิดถึงเวลาที่พี่เจ้าของร้านทำงานคนเดียว คงจะยุ่งวุ่นวาย แค่ทำงานวันแรกผมก็สามารถช่วยแบ่งเบาภาระของพี่เจ้าของร้านได้อย่างมากมาย เมื่อร้านเลิก ผมช่วยเก็บล้างจานชามเรียบร้อย พี่เจ้าของร้านหยิบเงินให้ผม 150 บาท ผมน้ำตาซึมพลันคิดถึงพ่อและแม่ขึ้นมาทันที

"1..2..3..4..5..6..7..8"

กรรมการเช็คความพร้อมของฝ่ายน้ำเงินเมื่อนับถึง 8 ก่อนจะส่งให้แพทย์สนามตรวจเช็คร่างกายอีกครั้ง ทุกอย่างดูเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ คู่ต่อสู้ของผมเดินเข้ามาด้วยแววตาดุดันไร้ความกลัวใดๆเหมือนเช่นเคย แต่ท่าทางคราวนี้เขาดูพร้อมที่จะออกอาวุธได้ทุกเมื่อ

"เกร๊งๆๆๆ"

ระฆังดังหมดยกที่ 3 ผมเดินเข้ามุมแดง

ผมทำงานที่ร้านข้าวหมูแดงได้เพียง 16 วัน เจ้าของร้านพูดกับผมว่า เขาต้องหยุดร้านขายข้าวหมูแดงแล้ว เนื่องจากราคาเนื้อหมูเพิ่มสูงขึ้น จนไม่มีกำไร เขาจะเดินทางไปทำงานในโรงงานกับเพื่อน ที่อยู่ในโรงงานก่อนหน้านี้ ผมต้องเดินออกมาจากที่ทำงานที่แรกของผม ด้วยมีเงินติดตัวประมาณ 2 พันกว่าบาท ผมคิดว่าจะเอาเงินกลับบ้านไปให้พ่อแม่เก็บไว้ เพราะคิดว่าเงินจำนวนนี้ มันมากเกินไปกว่าที่ผมจะเก็บติดตัว

ระฆังยกที่ 4 ดังขึ้น ผมเดินออกมาจากมุมด้วยความมั่นใจ ด้วยคำแนะนำของพี่เลี้ยงที่ติวผมตอนให้น้ำระหว่างพักยก กรรมการทำท่าทางให้เริ่มชกได้ ผมตรวจเช็คอาการบาดเจ็บฝ่ายตรงข้ามด้วยการเตะตัดขาขวาฝ่ายน้ำเงิน ฝ่ายน้ำเงินตอบกลับมาด้วยขาขวาที่ยกการ์ดขึ้นมาป้องกันก่อนจะใช้ขาข้่างนั้นเตะฟาดมาที่กลางลำตัวผม แรงปานกลางผมยกการ์ดป้องกันได้ เป็นคำตอบของเขาที่ต้องการบอกว่า

'กูหายแล้วโว้ย!'

ฝ่ายน้ำเงินที่เพิ่งหายจากอาการบาดเจ็บ พลังที่เก็บไว้จากยกแล้วที่ยังไม่ได้ใช้ ถูกระเบิดออกมาในยกนี้ เขาเดินเข้ามาอย่างเร็วจนผมตั้งตัวไม่ทัน ด้วยเชิงมวยที่เหนือกว่า ปิดจังหวะที่ผมจะสวนอาวุธเข้าไปได้ หมัดหนึ่งของคู่ต่อสู้พุ่งตรงเข้ามาปะทะขอบเบ้าตาซ้ายของผม ผมเซแต่ต้องรีบเก็บอาการ คู่ต่อสู้ไม่ไว้ใจ ไม่เดินเกมต่อทำให้ผมตั้งหลักได้

หมัดหน้าขวาที่พยายามจิ้มชิงจังหวะจากผม ผมป้องกันไว้ได้ทุกหมัด แต่ไม่แน่ใจว่าอาวุธชิ้นต่อไปที่จะถูกปล่อยมาเป็นอะไรกันแน่ ขาทั้งสองข้างของผมเตรียมตั้งรับไว้ ไม่กล้าก้าวไปเตรียมพร้อมตอบโต้ใดๆ หมัดฮุคฝ่ายน้ำเงินเสยเข้าไปคางผมสมบูรณ์แบบทุกจังหวะ...

"6..7.."

นั่นคือเสียงที่ผมได้ยิน ก่อนได้สติ ผมแพ้ไม่ได้ แม้มวยคู่ของผม ตัวผมเองจะถูกตั้งราคาให้เป็นรองถึง 1:3 แต่ว่าความหวังอันน้อยนิดนี้ จะทำให้ผมสามารถปลดแอกตัวเองและครอบครัวออกจากภาระหนี้สินทั้งหมดได้ จะว่าไปแล้วมันก็คือก้าวแรกในเส้นทางการชกมวยของผมเอง แม้ก่อนหน้านี้ผลการแข่งขันผมจะไม่เคยแพ้ใครเลยบนสังเวียนผืนผ้าใบ แต่นั่นมันเป็นเพียงคู่ต่อสู้ที่ไร้ฝีมือ แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ คู่ชกคือ 'สมชาย ศิษย์ ส. สมหมาย' นักมวยที่ไม่เคยแพ้ใครมาติดต่อกัน 15 ยกแล้ว เป็นการชนะน๊อค 15 ครั้งรวด

เมื่อถึงเลข 7 สติทำให้ผมเด้งตัวลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จนกรรมการต่างตกใจ และผู้ชมข้างสนามต่างโห่ร้องด้วยความนับถือ สิ่งแรกที่ผมหันไปมองเมื่อฟื้นขึ้นมาจากความฝันคือแววตาตาคู่นั้น มันยังฉายแววเปร่งประกายความมาดมั่นและดุดัน เหมือนในยกแรกที่ผมเคยเห็นมันมาแล้ว

เวลาน่าจะเหลือ 1 นาทีกว่า ผมเองต้องเอาตัวรอดตัวรอดจากยกนี้ไปให้ได้ก่อน

โชคชะตาพลิกผัน การเดินทางเข้าเมืองครั้งนี้ต่างจากครั้งที่แล้ว ผมไม่เจอพี่เจ้าของร้านไหนๆใจดีอีก ทุกครั้งที่ผมไปขอข้าวร้านไหนกิน ถ้าไม่โดนด่าว่าขอทานก็โดนตราหน้าว่าโจร แต่ผมไม่ใช่ทั้งสองอย่าง บางที่ๆไปของานทำก็ถูกบ่นว่ายังเด็กไปบ้าง คนงานเยอะแล้วบ้าง จนผมต้องใช้ชีวิตข้างถนนอยู่หลายวัน เงินที่พกติดตัวมาน้อยนิดก็แทบจะไม่พอซื้อของกินแล้ว จนกระทั่งผมได้มาพบเพื่อนคนแรกของผมนับตั้งแต่เข้าเมืองมา

'ไอ่เปี๊ยก' เปี๊ยกเป็นเด็กเร่ร่อนมานานแล้ว อายุไล่ๆกัน เปี๊ยกเป็นเด็กต่างจังหวัดที่หนีมาพร้อมเพื่อนรุ่นพี่ เปี๊ยกเล่าให้ฟังว่ามันโดนหลอกให้ร่วมทางมาด้วยเพราะเปี๊ยกมีเงิน พอมาถึงในเมืองมันก็โดนฉกเงินไปหมด พร้อมถูกลอยแพไว้คนเดียวส่วนเพื่อนมันหลบหายไป แต่ไอ่เปี๊ยกมันสามารถเอาตัวรอดในเมืองได้ เพราะมันเร่รับจ้างชาวบ้านไปทั่ว จนเป็นที่รู้จักและไว้ใจได้

ผมติดตามไอ่เปี๊ยกไปทำงานรับจ้าง เงินที่ได้ก็พอกินไปวันๆ เปี๊ยกมันบอกว่าซักวันหนึ่ง มันจะเป็นเจ้าของกิจการร้านค้่าอะไรสักอย่างให้ได้ ผมเชื่อที่มันพูดเพราะเห็นมันรู้ทุกเรื่อง ทำได้ทุกอย่างที่เจ้าของร้านทำได้

อยู่มาวันหนึ่งเมื่อเราสองคนไปรับจ้างถางหญ้าที่บ้านหลังหนึ่ง เราได้เงินค่าจ้างคนละ 100 บาท ทุกคนพอใจ ไอ่เปี๊ยกพาผมไปเดินเล่นค่ายมวยแห่งหนึ่ง ผมตามไปดูโดยที่ไม่รู้ว่าค่ายมวยเขาทำอะไรกัน

เหมือนชะตานำพาให้ผมเดินมาเจอในสิ่งที่ตัวเองเป็น ผมเห็นคนที่รู้จักไอ่เปี๊ยกเตะกระสอบทราย ผมเข้าไปขอให้ช่วยสอนเตะ ท่าเตะของผมมีแววจึงถูกเจ้าของค่ายมวยชักชวนให้มาซ้อมในค่าย ผมอยู่ที่นั่นทำให้มีชีวิตสบายขึ้น ไม่ต้องออกหาเร่รับจ้างอดมื้อกินมื้อ

ช่วงเวลาที่เหลืออีกแค่ไม่ถึง 1 นาที ผมกะขอให้แค่ประครองตัวเองรอดพ้นยกนี้ไปให้ได้ก่อน พลันนึกขึ้นได้ถึงคำแนะนำของพี่เลี้ยง นักมวยฝ่ายน้ำเงินยังเดินปรี่เข้ามาหาผม โดยคิดว่าผมจะถอยตั้งรับ แต่ผมยันเข่าไปกันนักมวยฝ่ายตรงข้ามไว้ ไม่ให้ประชิดตัวเข้ามา ได้ผล! นักมวยฝั่งตรงข้ามไม่สามารถเข้ามาประชิดตัว เพื่ออกอาวุธใส่ผมได้ แม้ฝ่ายน้ำเงินจะเงื้อหมัดแต่ก็โดนผมยันเข่าเข้าหน้าท้องให้กระเด็นออกไป พี่เลี้ยงยังบอกว่าให้เดินตีเข่าเข้าเล่นงานฝั่งตรงข้ามได้เลย เพราะคู่ชกมีจุดอ่อนตรงกลางลำตัว

ผมใช้เท้าขวาถีบเข้ากลางอกคู่ต่อสู้ คู่ต่อสู้เซหงายหลังไปติดเชือก ด้วยความแรงทำให้เขาเด้งตัวออกมาจากเชือกโดยไม่ทันได้ตั้งการ์ด ผมกระโดดเข่าลอยเข้ากลางอกฝั่งตรงข้าม นักมวยฝั่งน้ำเงินไม่ล้มแต่ตัวงอเป็นกุ้ง

"เกร๊งๆๆๆ" ระฆังหมดยกที่ 4 ผมพอใจที่ยังรอดมาได้

นักมวยที่น้ำหนักใกล้เคียงกับผมในค่าย ผมสามารถเข้าคู่ได้อย่างไม่เสียเปรียบ จนได้รับการฝึกฝนจนสามารถเป็นตัวแทนค่ายมวยออกชิงชัย

ผมสามารถทำเงินจากการเดินสายชกมวย ผมส่งเงินให้พ่อและแม่ทุกเดือนได้ และบ่อยครั้งผมพาไอ่เปี๊ยกไปเลี้ยงข้าว ชื่อเสียงเงินทองไม่ทำให้ผมหลงระเริง ผมยังคงใช้ชีวิตอย่างสมถะทุกครั้ง ฝึกซ้อมอย่างมีวินัย จนเหลือเงินเก็บมากพอที่จะช่วยไอ้เปี๊ยกสามารถเปิดร้านขายของชำได้ ตามฝันที่มันอยากมี

ระฆังยกที่ 5 ดังขึ้น ผมและเขาต่างไม่บุ่มบ่าม ไม่มีฝ่ายไหนอยากเพลี่ยงพล้ำให้อีกฝ่าย ยกนี้จึงเป็นยกแห่งการหยั่งเชิงกัน ฝ่ายน้ำเงินเว้นระยะเพิ่มมากขึ้น เพื่อให้พ้นระยะเข่าลอยของผม เราทั้งสองต่างจ้องสายตาเข้าหากัน เมื่อผมมองเข้าไปสายตาของสมชายเป็นเหมือนเงาที่สะท้อนตัวผมเอง ผมเห็นตัวเองในเงาตาคู่นั้น ความลำบากในวัยเด็กทำให้ผมมีความมุ่งมั่นในการทำสิ่งใดๆ ไม่ต่างกันกับสมชาย นักมวยส่วนใหญ่มักเดินเข้าสู่สังเวียนมวยเพราะความแร้นแค้น ผมไม่เคยเห็นนักมวยอาชีพคนไหนที่มีฐานะดีตั้งแต่เกิด แค่คนที่พอมีพอกินก็เลือกที่จะไปเล่นกีฬาชนิดอื่น

สมชายหยั่งเชิงด้วยการปล่อยหมัดหนึ่งสองเข้าที่การ์ดของผมอย่างตั้งใจ เหมือนเป็นการท้าทายให้ผมโจมตีบ้าง ผมไม่สนใจ ยังคงดูเชิงรอจังหวะจากฝ่ายตรงข้าม

ผมเดินตรงเข้าไปหาสมชายโดยพยายามยกเข่าขึ้นยันไว้ สมชายนักมวยฝ่ายน้ำเงินยังคงแขยงกับเข่าของผม ทำให้เขาถึงกับออกอาวุธไม่เป็น ไม่รอช้าผมเหนี่ยวกอดคอสมชาย คลุกวงในหมายฟันศอกเข้าปลายคิ้วซ้ายฝ่ายตรงข้าม แต่ฝ่ายตรงข้ามพยายามสอดหมัดเข้ามาแทรกไว้ ไม่เปิดโอกาสให้ผมเข้าทำได้ง่าย ผมพยายามเหนี่ยวแรงขึ้นแต่ฝั่งตรงข้ามพยายามสะบัดให้หลุด ผมพยายามใช้ลูกไม้เดิม ใช้แรงเหวี่ยงคู่ต่อสู้ให้ล้มลงไป แต่คราวนี้ไม่ง่าย ฝ่ายตรงข้ามเว้นระยะห่างไว้จนผมไม่สามารถส่งแรงจากไหล่ได้ สมชายพยายามยกเข่าซ้ายขึ้นยัน เพื่อให้ผมออกอาวุธไม่ได้ ด้านล่างยังนัวเนียจนผมลืมปัดป้องด้านบน ศอกซ้ายสะบัดเข้าเต็มปลายคิ้วขวาผม แรงจากศอกของฝ่ายตรงข้าม ทำให้เราทั้งสองสลัดหลุดออกมาจากวงใน สมชายได้ใจจากการฟันศอกเข้าเป้า ยังตามเข้ามาใช้ขาซ้ายกระหน่ำแข้งเข้ามาที่ชายโครงผมอย่างเต็มแรง ผมเก็บอาการจุกไว้โดยเร็วก่อนจะยกขาขึ้นป้องลำตัว แต่หมัดฮุดซ้ายยิงเข้ากระทบปลายคาง ทำให้ผมตัวลอยไปติดเชือกก่อนจะล้มไปนอนกับพื้นอีกครั้ง

"1..2..3..4..5..6..7.."

เมื่อผมมีอายุได้ 18 ปี ผมกลับไปหาพ่อและแม่ยังบ้านเกิดของผม ผ่านมาเกือบ 6 ปีที่ผมส่งเงินให้ทางบ้านเพื่อไปลงทุนทำนา ปีหลังๆที่ผมจากมานั้นฝนฟ้าเป็นใจ ทำนาได้ทุกปีมีเงินค่าเหนื่อยบ้าง เมื่อกลับบ้านสิ่งที่ผมเห็นคือบ้านปูนหลังใหญ่ 2 ชั้น สร้างไปเกือบเสร็จแล้ว ผมถามพ่อว่ามันมาได้อย่างไร

"ข้าไปกู้เงินจากธนาคารมาสร้างบ้าน เอาที่นาและตัวบ้านไปจำนอง"

พ่อผมบอกที่มาของเงิน ผมเข้าใจดีว่าใครๆก็อยากมีบ้านสักหลังในชีวิต แต่ที่ไม่เห็นด้วยคือขนาดที่มันใหญ่เกินไป ใหญ่เกินกว่าพวกเรา 3 พ่อแม่ลูกจะอยู่ครบทุกตารางนิ้ว

"ไหนๆก็สร้างแล้ว ทำทีเดียวไปเลย ถ้ามาต่อเติมทีหลังมันจะหมดเยอะ ผู้รับเหมาเค้าว่างั้น"

ยังไม่ทันจะเริ่มส่งงวดแรกของเงินที่กู้มาทำบ้าน พ่อก็ค้างชำระค่างวดมาแล้ว 7 งวด เหตุเพราะเงินก้อนที่อยู่ในธนาคาร ถูกถอนออกมาซื้อของตกแต่งบ้านตามคำแนะนำของผู้รับเหมา จึงไม่เหลือเงินสำรองใช้ เหมือนฟ้าแกล้ง ปีนั้นทำนาไม่ได้ตามเป้า เงินที่ผมส่งให้ประจำก็ไม่พอจ่าย ความหวังเดียวในครั้งนี้ของผมคือ ใช้เงินเก็บที่พอเหลือติดตัวเป็นเงินก้อน ไปวางเดิมพันที่ข้างตัวเอง หากผมชนะผมจะได้เงินจำนวนที่มากพอจะไปจ่ายค่างวดธนาคารที่ค้างไว้ได้ครบ 7 งวด ผมไม่ยอมที่จะให้เลข 7 เปลี่ยนไปเป็นเลข 8 ได้

ผมลุกขึ้นยืนทันทีเมื่อกรรมการนับถึง 7 ผมใช้เวลา 2-3 วินาทีเดินเข้ามุมเพื่อเรียกสติให้กลับคืนมา ก่อนจะเดินเข้าไปกลางเวที แววตานักชกฝ่่ายน้ำเงินเพิ่มความมั่นใจมากยิ่งขึ้น เมื่อส่งผมลงไปนอนได้

ผมตั้งสมาธิก่อนที่จะค่อยๆก้าวเข้าไปในการต่อสู้อีกครั้ง หมัดซ้ายขวาของคู่ต่อสู้ยังกระหน่ำมาไม่ขาดสาย ผมใช้หมัดปัดป้องได้ครบ คู่ต่อสู้เตะซ้ายสูงหมายปิดเกม แต่ผมก็ยังป้องกันมันได้ ตอนนี้ในหัวไร้กระบวนยุทธใดๆ แค่ให้เวลารีบหมดยกก่อนแล้วค่อยว่ากันใหม่

"เกร๊งๆๆๆ" ระฆังหมดยกที่ 5 ร่างกายผมอยากจะยอมแพ้ แต่จิตใจที่ถูกสภาวะภายนอกกดดันให้ยังแข็งใจ

ผมกลับบ้านไปรอบนั้น แม้ข้าวของเครื่องใช้ในบ้านจะหรูหราน่ามองเพียงใด แต่ความหนักใจจากหนี้สินที่ผมก็ต้องมีส่วนรับผิดชอบ ความ 'มี' ในครั้งนี้มันกลับมาแทะกินกำลังใจจากผมไปเกือบหมดสิ้น มีเพียงสิ่งเดียวที่ยังพอทำให้สบายใจขึ้นมาได้บ้างคือ ผมสามารถตอบสนองความต้องการของพ่อและแม่ได้บ้าง

"เดือนนี้เดือนสุดท้ายแล้วนะ ธนาคารมาเตือนแล้ว"

เสียงส่งท้ายดังลอยมา เมื่อผมก้าวท้าวเดินออกจากบ้าน

หลังจากพี่เลี้ยงให้คำแนะนำผมแล้ว ให้น้ำพร้อมนวดกล้ามเนื้อเสร็จ ใกล้ถึงเวลาเริ่มยกที่ 6 พี่เลี้ยงและเจ้าหน้าที่เดินลงจากเวที ทันใดนั้นไอ่เปี๊ยกเดินสวนขึ้นมากระซิบข้างหูผม ข้อความที่มันบอก สร้างกำลังใจให้ผมเดินออกไปกลางสังเวียนผ้าใบ

ระฆังยกที่ 6 ดังขึ้น แต่เสียงระฆังยกนี้ดังกังวาลเข้าภายใต้จิตใจในส่วนลึกของผม

เมื่อสิ้นสุดท่าทางให้เริ่มชกของกรรมการ นักมวยฝ่ายซ้ายเดินปรี่เข้ามาชิงจังหวะด้วยหมัดซ้ายตามเคย แต่ความแรงของหมัดทำให้ผมเซถอยเล็กน้อยแม้จะรับด้วยการ์ด สมชายไม่ปล่อยให้เวลาเสียไป เขายังกระหน่ำทั้งแข้งและหมัดเข้าใส่ผม ผมได้แต่ตั้งการ์ดรัดกุมไว้ ผมถอยออกมานิดนึงก่อนค่อยคลืบเท้าก้าวเข้าไป

ผมสวนหมัดขวาทะลวงระหว่างการ์ดเข้าไปปะทะเต็มหน้า นักมวยฝ่ายน้ำเงินหน้าหงาย ผมไม่ปล่อยโอกาสให้เสียเปล่า หมัดซ้ายตรงเข้าลำตัวเต็มแรง ก่อนจะตามด้วยหมัดฮุคซ้ายขวาเข้าเต็มคางทั้งสองข้าง อาวุธที่ปล่อยออกมาเข้าเป้าทุกเม็ด แต่สีหน้าฝ่ายตรงข้ามไม่แสดงความรู้สึกเจ็บปวดอะไรออกมา แม้แต่แววตาก็ไม่เว้น แต่กลับสวนคืนมาด้วยหมัดขวาตรงเข้าเต็มเบ้าตาซ้ายของผมอย่างเต็มแรง

ตาซ้ายผมเห็นภาพบีบแคบลงมา เนื่องจากเปลือกตาเริ่มปิดแล้ว การ์ดทั้งสองข้างผม ยกขึ้นมากุมข้างศรีษะอย่างรัดกุม เท้าทั้งสองข้างผม ค่อยๆสืบเท้าถอยออกห่างจากคู่ต่อสู้ ที่ค่อยๆก้าวเท้าเข้ามา ผมพยายามยิงหมัดตรงใส่ฝ่ายตรงข้ามเพื่อลดความเร็วในการก้าวเข้ามา แต่ไม่เป็นผล สมชายยังคงก้าวรุกเข้ามาและพยายามอัดหมัดฮุดซ้ายเข้าที่แก้มขวาของผมอีก

สายตาผมลอยตามแรงหมัดที่ปะทะเข้าโหนกแก้มขวา ผมหน้ามืดไปชั่วขณะจากแรงหมัด พอเรียกสติกับคืนมาได้ผมกลับมายืนตั้งหลักอีกครั้ง แต่พอรู้สึกตัวอีกทีก็เห็นเท้าซ้ายของสมชายลอยเข้ามาบริเวณก้านคอ นั่นคือภาพสุดท้ายที่ผมเห็นในขณะที่ยังมีสติ

พี่เลี้ยงค่อยๆประคองตัวผมให้คอตั้งตรงขึ้น สติผมฟื้นกลับคืนมาอีกครั้ง เสียงเรียกชื่อผมซ้ำดังเข้ามาในโสตประสาทของผม รอบข้างบนสังเวียน สมชายเดินเข้ามาดูอาการของผม ก่อนผมสบสายตาเป็นเชิงขอบคุณ แม้ตาจะเห็นภาพภายนอก แต่สิ่งที่ลอยมาในหัวของผมตอนนี้คือ บ้าน ที่นา พ่อและแม่ของผม

ผมนอนพักผ่อนในบ้านหลังใหญ่ ส่วนพ่อและแม่กำลังเตรียมไถผืนนาด้วยรถไถคันใหม่ ผมกำลังรอให้ถึงเวลาที่ผมนัดหมายกับใครคนหนึ่งไว้ ในที่สุดคนที่ผมกำลังรอก็นำรถกระบะคันใหญ่มาจอดไว้หน้าบ้าน เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มค่อยๆดับลง คนที่ผมรอคอยปิดประตูรถเสียงดัง เป็นสัญญาณให้ผมเดินลงจะเรือนไปหาเขา

"สวัสดีครับพี่สมชาย"

ผมยกมือไหว้ ก่อนสมชายจะเดินมาแตะไหล่ผม

"นี่ ตามสัญญา"

สมชายยื่นซองกระดาษสีน้ำตาล ข้างในบรรจุเงินปึกหนาจำนวน 3 แสนบาท

"วันนั้นถ้าน้องไม่ล้มมวยให้พี่ พี่เริ่มไม่แน่ใจว่าผลจะออกมาเป็นแบบไหน ยังไงก็ขอบใจมากนะ"

"ก็ช่วยๆกันน่ะพี่ ลำพังเงินจากทางค่ายก็ไม่พอค่าใช้จ่าย เลยต้องหาเงินทางอื่นบ้าง"

"เอาน่าๆ เมื่อก่อนพี่ก็เป็นแบบนี้แหละ ถ้าล้มมวยแล้วมันทำเงินดีขนาดนี้ใครๆเค้าก็ทำกัน"

"ผมก็มีความฝันว่าสักวันจะเป็นผู้ชนะ ในการชกกับนักมวยที่มีชื่อเสียงบ้าง"

ผมพูดถึงความฝันของนักมวยหลายๆคน รวมถึงน่าจะเป็นฝันของสมชายด้วย

"นักมวยฮีโร่มันตายไปหมดแล้ว เดี๋ยวนี้มันเป็นธุรกิจมวย ระบบผลประโยชน์ มันทำให้นักมวยที่มีอุดมการณ์มันตายไปหมด หากอยากจะอยู่ในวงการนี้ได้นานๆเราต้องต่อยตามใบสั่งให้เป็น หากทำได้ตามนั้นก็จะมีคนดันเราให้ขึ้นไปอยู่จุดสูงสุดได้"

สมชายพูดอธิบายถึงความเป็นไป ผมนึกถึงสถิติชนะน็อค 16 ครั้งของเขาที่ขึ้นหัวบนหน้าหนังสือพิมพ์ ตัวเลข 16 นี้ต้องจ่ายเงินไปแล้วจำนวนเท่าไหร่ สมชายขึ้นรถกระบะคันใหญ่ก่อนสตาร์ทรถและขับมันออกไป

ผมยังนึกถึงคำพูดของไอ่เปี๊ยกที่มากระซิบข้างหูผม ในตอนก่อนจะเริ่มชกในยกที่ 6 เมื่อวันนั้นว่า

กลอนไฮกุ: โลกโลกาภิวัตร

น้ำไฟเข้าหมู่บ้าน

วิถีชีวิตสะดวกสะบายขึ้น

ความมืดช่างน่ากลัว

ทุกคนเข้าโรงเรียน

ความรู้ทำคนให้เป็นคน

หลายคนถูกครอบงำ

โรงงานในหมู่บ้าน

หลายคนมีเงินซื้อข้าวกิน

น้ำอากาศเป็นพิษ

นักท่องเที่ยวมากขึ้น

คนในพื้นที่ได้ประโยชน์

สถานที่เสียประโยชน์

ของอำนวยความสะดวก

ทำให้ใช้ชีวิตสะบายขึ้น

โจรจำนวนเพิ่มขึ้น

คนอยากมีชื่อเสียง

สังคมเปิดกว้างให้ตามฝัน

บางคนลืมกำพืด

เงินซื้อได้ทุกสิ่ง

ทุกอย่างหาซื้อได้ด้วยเงิน

ซื้อความสุขไม่ได้

สำนักข่าวมากขึ้น

รู้ความเป็นไปได้ทั่วโลก

ความทุกข์เพิ่มมากขึ้น

คนกลืนความหลากหลาย

ความหลากหลายหายไปหมดสิ้น

คนกลืนกินตัวเอง

กลอนเพื่อแมว

เหมียวเหมียวเหลียวมา ขอกิน

ขอแบ่งปลาทู สักชิ้น

ของโปรดแมวเหมียว ชอบกิน

แบ่งเหมียวสักชิ้น ปลาทู

เหมียวเหมียวสนใจ ฉันหน่อย

อย่าปล่อยเหมียวคอย จ้องดู

เห็นเธอใจลอย เฝ้าอยู่

หน้าตู้จอแบน เธอมอง

เหมียวขอไปดู ให้รู้

หลังตู้ที่เธอ เฝ้ามอง

อยากรู้ไปดู ต้องลอง

เหมียวมองไม่เห็น อะไร

เหมียวเหมียวนี่เธอ ฉันร้อง

เกาท้องให้เหมียว ได้ไหม

เกาคางลูบหัว ไวไว

อย่าให้แมวเหมียว เปลี่ยวอุรา

กลอนเดาใจแฟน

เธอบอกอยาก กินกุ้ง ปลาหมึกกรอบ

บอกยังชอบ หมูหมัก ซอสฝาเขียว

เห็ดหูหนู คลุกทอด กระเทียมเจียว

ซุปเต้าเจี้ยว เคี่ยวซุป ต้นหอมซอย

ยังบอกอยาก กินหอย แมลงภู่

อยากกินปู ปลาดิบ จิบชาเขียว

วุ้นเส้นสด ลวกสุก คลุกหอมเจียว

จิ้มซอสเปรี้ยว เคี้ยวหนุบ ซุปคล่องคอ

อยากกินไก่ กินวัว หมูสามชั้น

ตับหมูหั่น เครื่องใน หัวใจหมู

กินไส้ตัน ไส้อ่อน ก้อนเต้าหู้

แต่ไม่รู้ กินอะไร ที่ไหนดี

ผมพาเธอ ออกบ้าน ตามคำบอก

คิดไม่ออก กินร้านไหน ตรงใจเธอ

พลันคิดได้ ร้านใกล้ ที่เคยเจอ

พาเธอเลี้ยว เข้าร้าน 'หมูกระทะ'

เหตุผลที่คุณอยากเป็นคนทำหนังสือ

ผมเป็นคนชอบศิลปะครับ ศิลปะทุกประเภทไม่ว่าจะเป็นดนตรี ภาพวาด ภาพยนต์ ปฏิมากรรม สถาปัตยกรรม งานเขียนไม่ว่าจะเป็นนิยาย เรื่องสั้น กลอน ศิลปะทุกประเภทแฝงไว้ดวยความงามที่แสดงออกมาเป็นอารมณ์ อารมณ์ความรู้สึกภายใต้จิตใจของผู้เสพเอง แต่งานศิละปะทุกประเภทก็มีข้อจำกัดบางอย่างสำหรับผู้เสพเองที่จะสามารถเข้าถึง เช่นภาพวาดแนว Abstract จะมีซักกี่คนที่จะดูภาพเข้าใจกัน หรือพวกหนัง Art ที่มีไม่กี่คนที่จะเข้าใจสิ่งที่ผู้สร้างถ่ายทอด หรืองานดนตรีสมัยใหม่ที่ซับซ้อนเกินกว่าที่คนที่ไม่มีพื้นฐานทางดนตรีจะเข้าถึงได้ ศิลปะสมัยใหม่ผมจึงคิดว่าเน้นที่จะสร้างความซับซ้อนให้มากยิ่งขึ้นจนยากที่คนธรรมดาจะเข้าใจได้ แต่งานศิลปะที่เป็นงานเขียน งานวรรณกรรมทุกประเภทโดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกนิยายหรือเรื่องสั้น ไม่ว่าพล็อตเรื่องจะลึกลับซับซ้อนเพียงใด หรือธีมเรื่องจะแปลกแหวกแนวแค่ไหน แต่งานเขียนที่ดีคืองานเขียนที่จะต้องสามารถอธิบายความซับซ้อนนั้นให้ผู้อ่านสามารถที่จะเข้าใจมันได้อย่างง่ายดาย 

ในสมัยที่ผมยังเรียนอยู่ชั้นประถม หนังสือในชั้นเรียนที่ชอบที่สุดคือวิชาภาษาไทยครับ เพราะในหนังสือในบทที่มีแบบฝึกอ่าน มักมีเรื่องราวที่เป็นตัวอักษรให้เราได้ฝึกอ่านและยังได้จินตนาการไปตามเรื่องราวของเนื้อหานั้น จนกระทั่งได้มีโอกาสอ่านหนังสือนิยาย รวมเรื่องสั้นหรือเรื่องสั้นตามหน้านิตยาสารเอง ทำให้ผมได้เข้าใจโลกแห่งวรรณกรรมเพิ่มมากขึ้น จนมาถึงวันหนึ่ง จากผู้ที่เคยแต่เสพอยากเปลี่ยนมาเป็นผู้สร้างบ้าง ผมจึงเริ่มฝึกหัดที่จะเขียน เริ่มแรกจึงหาหนังสือที่อธิบายถึงประเภทวรรณกรรม ประวัติการพัฒนาและความเปลี่ยนแปลงของวรรณกรรม รวมถึงแนวคิดของนักเขียน ขั้นตอนวิธีการ ผมอยากเขียนหนังสือให้ได้สักเล่มหนึ่งครับ แต่การฝึกเขียนของผมยังไม่ดีพอ

เมืองทาส

เวลา 20:23 นาฬิกา รถบัสโดยสารเส้นทางจากกรุงเทพ - เชียงใหม่

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจากผู้เดินทางที่นั่งเบาะติดกระจกทางขวาส่วนหน้าของรถทัวร์ เสียงเจ้าของโทรศัพท์เป็นชายวัยกลางคน อายุประมาณ 35 ปี

"ฮัลโหลครับ"

"ครับแม่ ผมขึ้นรถเรียบร้อยแล้วครับ"

"คงจะถึงบ้านซักตี 5"

"ครับๆ ผมลางานเจ้านายมา 3 วัน รวมเสาร์อาทิตย์ก็ 5 วัน"

"ใช่ครับ ก็กะอยู่ช่วยงานพุธถึงศุกร์ก่อน วันเสาร์เย็นผมค่อยไปโกนหัวแล้ววันอาทิตย์ค่อยบวชให้พ่อ"

"อรเหรอครับ อรจะนั่งรถกลับเย็นวันศุกร์น่ะ เพราะอรได้ค่าแรงเป็นรายวันเลยไม่อยากเสียรายได้ ให้น้องกลับมาช่วยงานเฉพาะวันเสาร์อาทิตย์ก็พอ"

"อ่อ เรื่องนั้นแม่ไม่ต้องเป็นห่วง ผมกู้เงินสหกรณ์มาตามจำนวนที่แม่บอกแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนเช้าเราค่อยเอาเงินค่าโลงศพไปให้ที่ร้าน และค่าฉีดศพให้โรงพยาบาล ค่าซองพระ ค่าศาลาผมเตรียมไว้หมดแล้วครับ"

"ก็งานมีหนเดียวก็คงต้องจัดให้ดี ไม่ให้อายชาวบ้านเค้า"

"แล้วแม่ได้คุยกับคู่กรณีหรือยังว่าเค้าจะชดเชยค่าทำศพให้เราเท่าไหร่"

"เหรอ คดียังไม่จบยังไงเค้าก็ไม่ยอมจ่ายเลยเหรอ"

"เค้าน่าจะช่วยเราหน่อยนะ ฝ่ายเรารถเล็กตายคาที่แต่ฝ่ายนั้นแค่กระโปรงหน้ารถยุบ สรุปตำรวจเค้าว่ายังไงบ้างแม่"

"ลำบากหน่อยแล้ว เราแค่ชาวบ้่านตัวเล็กแต่นู่นเป็นลูกผู้ว่า"

"หา! ยังไม่มีใบขับขี่ด้วย งี้ฝ่ายนู้นก็ผิดเต็มๆสิ"

"อ้าว! จริงเหรอแม่ ไอ่นั่นมีความผิดแค่ขับรถไม่พกบัตร"

"ก็จะให้ทำไงได้ เราจะเอาเงินที่ไหนไปฟ้องเค้า คงหวังพึ่งได้แค่ชั้นตำรวจแค่นั้นแหละ"

"ก็ไม่เป็นไรแม่ เงินที่กู้มาก็ค่อยผ่อนโดยหักจากเงินเดือนผมไป"

"เอางั้นก็ได้แม่ ค่าซองของแขกแม่ก็เก็บไว้ก็ได้"

"เค้าคงจะหักไปเรื่อยๆแหล่ะ ดอกมันไม่แพงไง เป็นสวัสดิการพนักงานด้วยมั้ง"

"อ่อ ไม่หรอกครับแม่ เงินที่ส่งให้แม่ทุกเดือนๆผมก็ส่งเท่าเดิมแหล่ะ เดี๋ยวผมจะใช้จ่ายประหยัดขึ้นคงไม่มีอะไรหรอก"

"ไม่ต้องไปกวนน้อง เงินเดือนมันก็ไม่เท่าไหร่ แค่ให้มันเลี้ยงตัวเองได้ก็พอแล้วครับ"

"งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าค่อยคุยกันละกันแม่ ผมขอนอนก่อน ง่วงมาก ตอนเช้าได้เข้าเช้าแล้วทำโอทีต่อด้วย"

"อ่อ ไม่หนักหรอกแม่ เดี๋ยวต่อไปคงต้องทำโอเพิ่มมากขึ้นแล้ว ถือซะว่าค่อยๆปรับตัวไป แค่นี้ก่อนนะแม่ หวัดดีครับ"

เวลา 21:01 นาฬิกา รถคันเดียวกัน

เสียงสนทนาผ่านโทรศัพท์ของผู้หญิงอายุประมาณ 40 ดังขึ้นจากเบาะนั่งเดี่ยวฝั่งซ้ายบริเวณกลางตัวรถ 

"อ้อยเหรอ คืนพรุ่งนี้เราจะไปไนท์ปาร์ตี้กันที่ไหนดีจ้ะ"

"ไปคอทเทจเหรอ ก็ดีนะดนตรีเพราะดี นึกว่าพวกเธอจะไปแดนซ์กัน"

"ไม่เป็นไรๆ ไว้คืนถัดไปก็ได้ ชั้นลางานมา 3 วันเลย รวมเสาร์อาทิตย์ก็ 5 วัน"

"ไม่หรอก วันอาทิตย์เย็นนั่งเครื่องกลับไง จองตั๋วไว้แล้ว"

"อ่อ ก็แค่รำลึกถึงความหลังไง เมื่อก่อนตอนเข้ากรุงเทพใหม่ๆก็นั่งรถทัวร์นี่แหล่ะ" 

"จองไฟลท์ดึกไว้ เดี๋ยวไปเดินถนนคนเดินก่อนแล้วค่อยไปรอขึ้นเครื่องพอดีแล้วล่ะ"

"แล้วงานเธอเป็นไงบ้าง?"

"อ่อเหรอ ดีใจด้วยนะ"

"ชั้นเหรอ ช่วงนี้กำลังเอ็นจอยเลยแหล่ะ เงินก็ขึ้นทุกปีนะ"

"ก็ตามที่เราคุยกันในเฟซน่ะ กำหนดการและสถานที่ตามนั้นเลย กลุ่มเรารับทราบตามนั้นแล้ว"

"อ้าวเหรอ กวางกับฝนยกเลิกไม่ไปกับพวกเรา"

"มือถือชั้นเข้าเน็ทไม่ได้ตั้งแต่ตอนเย็นแล้วเนี่ย พอดีไปเปลี่ยนแพคเกจ พอเปลี่ยนปุ๊ปเข้าเน็ทไม่ได้เลย"

"ก็ไม่รู้มันเป็นอะไร ชั้นเพิ่งโทรไปด่าศูนย์ตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว ตอนนี้ก็ยังเล่นไม่ได้เลยเนี่ย"

"ชั้นไม่มีเน็ทจะขาดใจตายอยู่แล้วเนี่ย ถ้าช่วงที่อยู่เชียงใหม่เน็ทยังไม่ดีก็เช็คอินไม่ได้ ชั้นจะเอาไปเขียนด่าลงเว็บเลย คอยดูสิ"

"จะเอามาด้วยทำไมล่ะ เราจะเที่ยวกันแบบไพรเวทกัน"

"บอกแอมด้วยนะว่าไม่ต้องพามา เดี๋ยวเราคุยกันได้ไม่เต็มที่"

"ได้จ้ะๆ"

"พรุ่งนี้ประมาณตี 5 มารับชั้นด้วยนะ"

"บาย"

เวลา 21:30 นาฬิกา รถคันเดียวกัน

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจากนักเดินทางเบาะเดี่ยวด้านขวาบริเวณหน้าตัวรถ เจ้าของเสียงเป็นผู้ชายวัยกลางคนอายุประมาณ 40 

"ฮัลโหลแม่"

"ผมกำลังจะกลับบ้านนะ"

"พอดีลางานที่ทำงานมา 3 วันน่ะ"

"ก็พอดีพี่ที่รู้จักเค้าจะให้มาสัมภาษณ์งานน่ะ"

"ที่ไทยเบฟเวอร์เรจ"

"ไทยเบฟเวอร์เรจไง"

"ก็เบียร์ช้างน่ะ เบียร์ช้าง"

"ก็ยังไม่รู้เลยเค้าให้ลองมาคุยกันดูก่อน"

"ไม่หรอก ก็บอกกับเจ้านายว่ามาธุระที่บ้านนิดหน่อย ไม่ได้บอกว่ามาสัมภาษณ์งานนะ"

"แกก็ไม่ว่าอะไรหรอก บอกว่ามาธุระที่บ้าน ยังไม่ได้ลาออกหรอก ที่ใหม่จะได้หรือเปล่ายังไม่รู้เลย"

"ไม่หรอกแม่ แต่ก่อนมาแกก็พูดนะ เดี๋ยวจบงานนี้จะพาไปอินโด" (เสียงหัวเราะเล็กน้อย)

"ไม่รู้สิ เงินเก่ายังจ่ายไม่ครบเลย จะมาพาไปอินโดแล้ว ยาหอมๆ"

"กลัวเราไม่กลับไปมั้ง"

"ถ้าได้ที่นู่นยังไงก็เอาที่นู่นแหล่ะ ใกล้บ้านด้วยเงินน่าจะดีกว่าด้วย"

"เดี๋ยวก็มีคนมาทำต่อเราเองแหล่ะ"

"อย่าเพิ่งคิดเลยแม่ ได้ไม่ได้ยังไม่รู้ เดี๋ยวรอให้มันได้ก่อน"

"ถึงซักตี 5 เดี๋ยวหาสองแถวไป เจอกันที่บ้านนะแม่"

"ครับๆ"

เวลา 21:45 นาฬิกา รถคันเดียวกัน

เสียงวัยรุ่นหนุ่มอายุประมาณ 23 ปี เริ่มประโยคบทสนทนา

"ไงพี่ออม"

"ขอโทษที่โทรมาดึกไปหน่อย ว่าจะโทรตั้งแต่หัวค่ำแล้วพอดีเผลอหลับไป"

"ต้นจะถึงบ้านพรุ่งนี้ประมาณตี 5 นะ พี่เอารถเครื่องออกมารอหน้าตลาดเลย"

"ใช่ๆ จะให้รถจอดหน้าตลาด"

"ไม่ไหวน่ะพี่ ต้นเลิกงานปุ๊บรีบนั่งรถมาที่หมอชิตเลย"

"มันเห็นว่าเราทำงานวันสุดท้าย ใช้นู่นใช้นี่จนไม่ได้พัก"

"กะจะแกล้งเราให้ตกรถด้วย แต่ต้นบอกว่าจะกลับแล้วๆ เลยเดินออกมาเลย"

"ก็ได้มาครบแล้วนะ ก็ถือว่าเฮียแกยังมีสัจจะอยู่บ้าง"

"ก็มีคนทำแทนแล้วน่ะ คนมาใหม่คงยังไม่รู้ตัว ก็เหมือนต้นมาตอนใหม่ๆแหล่ะ"

"คงงั้นพี่"

"ก็คงหารับจ้างอะไรก็ได้แถวบ้านเราก่อน"

"ใช่ๆ จำไอ่มดได้มั้ย เดี๋ยวไปอยู่กับมันที่โรงงานก่อน"

"ก็ว่าอยู่นะ ถ้าที่นั่นมันดีก็ทำไปเรื่อยๆเลย"

"ใช่แล้ว เงินที่ยืมพี่มาทุกเดือนๆจะได้ใช้หนี้ซักที"

"ต้นขนเสื้อผ้ากลับมาหมดแล้วไง เอาติดตัวมาไม่กี่ชุดหรอก"

"อืมมม ก็คงไม่กลับมาแล้วล่ะ ไม่มีวุฒิก็ลำบากหน่อย"

"ก็อยู่ไปก่อน บ้านเรายังไงก็คงไม่อดตาย"

"แล้วเจ้าอันสบายดีมั้ย กลับไปต้องไปอุ้มให้หายคิดถึงก่อนเลย"

"ตอนนี้คงโตแล้วมั้ง อุ้มไม่ไหวแล้ว"

"ไม่รู้จะจำน้ามันได้มั้ย ไม่ได้กลับบ้านมาหลายปีแล้ว"

"นั่นดิ ล่าสุดก็เจอตอนยังเล็กอยู่ ยังจำความไม่ได้มั้ง"

"โห! พี่ แค่ผมคนเดียวยังจะเอาตัวไม่รอดแล้ว คงไม่เอาใครมาลำบากด้วยหรอก"

"เดี๋ยวกลับไปอยู่บ้านคงเจอบ้างแหล่ะ อยู่ๆไปเดี๋ยวมันก็มีเอง"

"ไม่มาแล้วพี่ กลับไปรอบนี้อยู่ยาว ไม่ไหวน่ะ ที่นี่อะไรก็ต้องจ่ายหมด ไปนั่งกินข้าวแกง 35 บาทผมไม่ว่านะ ตักน้ำใส่น้ำแข็งมากินมันยังคิดราคาเราแก้วละบาท"

"ก็นั่นแหล่ะ ตอนแรกก็กะว่าจะไม่ไปกินร้านมันอีก แต่ปรากฎว่าที่ไหนๆก็แก้วละบาทหมด"

"โอเคพี่ เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน ถ้าใกล้ๆแล้วจะโทรไปบอกอีกที"

เวลา 23:55 นาฬิกา

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจากบริเวณท้ายรถทัวร์ ไม่แน่ใจว่านั่งเบาะทางซ้ายหรือทางขวา เจ้าของเสียงโทรศัพท์น้ำเสียงเหมือนพนักงานบริษัทชายอายุประมาณ 45 ปี

"ครับเจ้านาย"

"อ้าว! เพิ่งลงเครื่องเหรอครับ"

"คือว่าพอดีผมกำลังจะไปเชียงใหม่"

"ผมคิดว่าเราน่าจะหาพนักงานจากต่างจังหวัดไปทำงานน่าจะดีกว่าน่ะครับ"

"เชียงใหม่มหาลัยเยอะ น่าจะมีเด็กจบใหม่เยอะอยู่บ้าง"

"ก็อย่างที่ผมบอกหัวหน้าไงครับว่าพนักงานเราลาออกกันบ่อยมาก นี่ก็เพิ่งออกไปเกือบหมดออฟฟิศแล้ว"

"น้องเค้าก็บอกนะว่าได้งานที่อื่น บริษัทอื่นซื้อตัวไปให้เงินมากว่าเรา 2 เท่าแน่ะ"

"มันก็เป็นปกติครับ พวกโปรแกรมเมอร์เปลี่ยนงานกันทุกปี  บางทีก็ทิ้งงานไปเลย"

"ใช่ครับๆ ผมคุยกับในออฟฟิศแล้ว เราลองไปหาแรงงานจากต่างจังหวัดไปทำงานในกรุงเทพ"

"ครับๆ ค่าแรงก็ให้เรทต่างจังหวัดเลย เราแกล้งบอกว่าให้มาอยู่กรุงเทพชั่วคราว ตอนนี้กำลังสร้างออฟฟิศที่เชียงใหม่อยู่ เดี๋ยวถ้าเสร็จเราก็ย้ายกลับไปเชียงใหม่"

"ผมนัดสัมภาษณ์ไว้ 18 คน ก็คงให้ลงมาทดลองงานก่อน ใครอยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็ให้กลับ"

"ก็คงหาเช่าบ้านให้อยู่รวมๆกันไปก่อนน่ะครับ ใกล้ๆออฟฟิศเรา"

"ดีนะครับ เอาเด็กต่างจังหวัดไปทำ วันๆคงไม่ค่อยได้ไปไหนเราจะได้เร่งงานได้เร็วขึ้น"

"นั่นแหล่ะหัวหน้า พวกเด็กกรุงเทพมาก็สาย กลับตรงเวลาประจำ เสาร์อาทิตย์เรียกมาใช้งานก็ไม่ได้"

"ครับๆ เรื่องนั้นเดี๋ยวผมจัดการเอง"

"ได้งานใหม่มาอีกแล้วเหรอครับ อ่อครับ เป็นงานของราชการ"

"อ้าว! ทำไมปีนี้งดโบนัสล่ะ ไม่มีโบนัสมาหลายปีแล้วนะครับ"

"อ่อๆ เอาโบนัสพนักงานไปยัดใต้โต๊ะเพื่อให้ชนะการประมูล"

"ก็ไม่เป็นไรครับ ได้โบนัสแต่ไม่มีงานเข้าบริษัทก็ไม่มีรายได้มาจ่ายเงินเดือนพนักงาน"

"ครับๆ ได้ครับเดี๋ยวผมจัดการเรื่องนี้เอง"

"แล้วเจ้านายไปเที่ยวยุโรปรอบนี้เป็นยังไงบ้างครับ"

"อ่อๆครับ เห็นเจ้านายไปนาน 3 อาทิตย์"

"ครับๆ หวัดดีครับ"

เวลา 00:13 นาฬิกา

เสียงสนทนาผ่านโทรศัพท์ดังขึ้นบริเวณแถวหน้าสุดของตัวรถ เจ้าของเสียงเป็นหญิงสาววัยรุ่น น่าจะเป็นนักเรียนมัธยมปลาย

"พรุ่งนี้แล้วนะพี่เอ"

"แหม... ก็คิดถึงไง อยากโทรมาราตรีสวัสด์ก่อน"

"ก็แปร๊บเดียวเอง คุยเป็นเพื่อกนกหน่อยนะ นั่งเบื่อแล้วเนี่ย"

"ไม่เป็นไร คุยเบาๆไม่รบกวนใครหรอก"

"ก็มันนอนไม่หลับ ปกติไม่ใช่เวลานอน"

"ก็คุยกันก่อน คุยเสร็จค่อยนอนก็ได้"

"ก็แค่วันเดียวเองพี่เอ เดี๋ยวมารับนกเสร็จก็กลับไปนอนต่อก็ได้นี่ เข้างานตั้ง 9 โมงเช้า"

"อย่าทำเสียงรำคาญกันแบบนี้สิ นกไม่ชอบนะ"

"อย่าบอกนะว่าพาใครมานอนที่ห้อง อย่าให้เจอนะ"

"เหรอ งั้นแล้วไป"

"เนี่ย อุตส่าห์โกหกพ่อว่าจะไปนอนบ้านยัยน้ำจนถึงวันอาทิตย์เลย"

"ใช่แล้ว ก็เลยมาได้ไง"

"ก็ให้พี่ยายน้ำโทรไปเป็นผู้ปกครองขอลาโรงเรียนให้น่ะ บอกว่าจะไปต่างจังหวัด"

"ไม่เป็นไรหรอก ครูสอนในห้องก็แค่ท่องตามหนังสือ ส่วนที่จะออกสอบเค้าเก็บไว้สอนในชั้นเรียนพิเศษน่ะ"

"ก็พ่อนกส่งไปเรียนอยู่แล้วล่ะ เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเลย"

"เดี๋ยวนกก็ไปอยู่ด้วยแล้วไง ใจเย็นๆนะที่รัก คิคิคิ..."

"คิดถึงนะ อยากรู้จังถ้านกไปถึงห้องพี่แล้วพี่จะทำอะไรกับนกบ้าง"

"บ้า คิคิคิ..."

"ไม่เชื่อหรอก มาคราวแล้วก็ทำแบบนี้"

"เอ่อ... พี่เอคะ นกไม่กวนละ เริ่มง่วงแล้ว แค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าไปรับนกด้วยนะ บาย"

"สวัสดีค่ะพี่นพ"

"ไม่หรอกค่ะ ยังไม่หลับ ฟังเสียงสิยังใสอยู่เลย"

"อ๋อ พอดีนกนั่งรถไปต่างจังหวัดกับครอบครัวน่ะค่ะ แต่ที่บ้านเค้าเอารถไปเอง นกนั่งรถตามไป"

"ไปเชียงใหม่ พอดีญาติมาจากต่างประเทศค่ะ"

"กลับวันอาทิตย์เลย ต้องขอโทษพี่นพด้วยนะคะที่ไม่ได้บอกก่อน พอดีที่บ้านก็เพิ่งจะบอกนกเหมือนกัน"

"ได้ค่ะๆ งั้นวันเสาร์อาทิตย์นี้ก็ยกยอดไปอาทิตย์ถัดไป"

"ไม่ค่ะๆ ไม่คิดเงินเพิ่ม ก็จ่ายเท่าเดิมค่ะ"

"แหม... ต้องคิดถึงสิคะ นกยังเสียดายเลยที่ไม่ได้เจอพี่นพอีกตั้งหลายวัน"

"งั้นเดี๋ยวเย็นวันจันทร์นกเรียนเสร็จจะไปอยู่กับพี่ก็ได้"

"วันธรรมดาขอเพิ่ม 500 บาทค่ะ"

"ขอบคุณค่ะ พี่นพน่ารักที่สุดเลย"

"ค่ะๆ งั้นเดี๋ยวเย็นวันจันทร์ไปรับนกที่หน้าโรงเรียนเลยนะคะ"

"สวัสดีค่ะพี่นพ"

เวลา 00:15 - 04:25 ไม่มีการสนทนาผ่านโทรศัพท์ใดๆ ทุกอย่างเงียบ

เวลา 04:26 เป็นต้นไปโทรศัพท์หลายสายคุยกันเสียงดังจับใจความไม่ได้ แต่หลายสายพูดทำนองนัดแนะกับคนปลายทางให้มารับ ณ ที่จุดนัดพบ